ΛΙΓΑ ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ...Απο τον ΤΖΙΜ ΚΑΖΗ.

Soul:
 η μουσική της ψυχής
 Ψυχή:
 η πεμπτουσία του ανθρώπινου είναι. Soul Music:
 η μουσική έκφραση της ανθρώπινης ψυχής και ιδιαίτερα αυτής του μαύρου πληθυσμού της Αμερικής που προσπαθούσε από τα τέλη της δεκαετίας του '50 να βρει μια ισότιμη φωνή στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
 Στην αρχή της αλυσίδας βρίσκονται φυσικά τα blues, που στα τέλη του 19ου αιώνα πήραν τη σκυτάλη από το δημοτικό μαύρο τραγούδι, αποτελώντας το μουσικό αφηγηματικό όχημα της τυραννισμένης ψυχής των μαύρων κατά τη μετάβασή τους από την επαρχία στις πόλεις και από τη σκλαβιά στην ελευθερία.
 Τα blues, το αντίστοιχο των δικών μας ρεμπέτικων, άρχισαν σταδιακά και από τις αρχές της δεκαετίας του '40 να μπολιάζονται με στοιχεία από την jazz και ειδικά τη swing-jazz, δημιουργώντας τα jump-blues με πρωτεργάτη τον Louis Jordan. Τα blues απομακρύνονται από το περιθώριο και μετατρέπονται από μέσο αφήγησης και παραπόνου σε μαζικό φορέα διασκέδασης. Η μαύρη μουσική αρχίζει να γίνεται δημοφιλής και στους κύκλους των λευκών, ενώ εκφράζει πλέον όλες τις ηλικίες και τις κοινωνικές τάξεις. Η εξέλιξη όμως δεν σταματά και η μουσική δεν πάυει ποτέ να ακολουθεί πάντα πιστά τις κοινωνικοπολιτικές μεταβολές.
 Τα jump-blues γίνονται ακόμη πιο απλά, απαλλάσσονται από τις τζαζίστικες τάσεις των αυτοσχεδιασμών και δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στο τραγούδι και το ρυθμό. Το αποτέλεσμα των ζυμώσεων αυτών ήταν το πιο διάσημο, μακροβιώσιμο και επιδραστικότερο μουσικό ιδίωμα της σύγχρονης δυτικής μουσικής, το Rhythm & Blues ή R&B όπως συνηθίζεται να αναφέρεται. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε τίποτα περισσότερο από το γεγονός ότι το R&B αποτέλεσε το σπόρο για τη γέννηση του Rock & Roll.
 Η soul γεννιέται, αλλά απομακρύνεται από τις ρίζες της Το πιο πιστό όμως τέκνο του R&B, η απόλυτα φυσική του εξέλιξη, ήταν η soul. Γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '60 στην Αμερική και μπορεί να θεωρηθεί η μαύρη απάντηση στην ποπ του Phil Spector και του Brill Building. Η soul προέκυψε αφενός με την αστικοποίηση και την εμπορευματοποίηση του R&B και αφετέρου με την ταυτόχρονη συνενωσή του με τα gospel.
 Νονός της θεωρείται ο Ray Charles, που ήταν και από τους πρώτους που κατηγορήθηκαν ότι ξεπουλιούνταν, ότι προέδιδαν τον Κύριο και την καταγωγή τους χάρη της εμπορικής αποδοχής και των χρημάτων, μεταφέροντας τα εκκλησιαστικά τραγούδια στις χορευτικές σάλες και στα κέντρα διασκέδασης. Αυτή η στάμπα θα ακολουθεί για πολλά χρόνια όλους τους μεγάλους ερμηνευτές της soul, όπως ο Sam Cooke και ο Marvin Gaye.
 Η αντίδραση θα ενισχύεται μάλιστα και από το γεγονός ότι οι στίχοι των τραγουδιών της soul θα εκφράζουν για πάρα πολλά χρόνια μόνο τις εφηβικές ανησυχίες της ανέμελης νεολαίας, εστιάζοντας ειδικά στη διασκέδαση και στο σεξ. Η μουσική ήταν κατά κανόνα χαλαρή, εύπεπτη και χορευτική, και οι στίχοι δεν άγγιζαν καν τα θρησκευτικά και τα σημαντικά κοινωνικά ζητήματα. Η φυσική συνέχεια των blues και των gospel δεν θύμιζε τίποτα και σε κανένα σημείο τις καταβολές της.