ΑΠΕΛΠΙΣΤΙΚΗ Η ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΤΩΝ

Κατανοούμε τη δυσκολία των “Αποτειχιστών” (τουτέστιν των ήδη αποτειχισμένων αλλά και των επίδοξων αποτειχισμένων), όταν γίνεται αναφορά στο οφθαλμοφανές και αυταπόδεικτο γεγονός του οριστικού - στο προβλεπτό μέλλον - ναυάγιου του θεολογικού διαλόγου Ορθοδόξων και Παπικών.
Το ναυάγιο των διαλόγων είναι τόσο οφθαλμοφανές όσο και η παρουσία ελέφαντα σε δωμάτιο. Μόνον οι εκ γενετής τυφλοί της παραβολής δεν μπορούν να τον διακρίνουν.

Αν και, όπως μας διδάσκει ο Αγιος Γρηγόριος Νύσσης, οι αιρετικοί και οι σχισματικοί είναι πιο τυφλοί και από τους αόμματους.

Γι’ αυτό, και όταν γίνεται αναφορά στην πλήρη αποτυχία του διαλόγου Ορθοδόξων και Παπικών, οι Αποτειχιστές νιώθουν - και δικαίως - ότι το έδαφος χάνεται κυριολεκτικά κάτω από τα πόδια τους.
Πώς να δικαιολογηθεί η Αποτείχιση όταν οι διάλογοι φούνταραν στα βαθιά και δεν φαίνεται ούτε στο μακρυνό ορίζοντα ναυαγοσωστικό να περισυλλέξει το ναυάγιό τους;
Ετσι τώρα διερωτούνται με τον ποιητή; "Και τώρα; Τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους;" Τουτέστιν χωρίς ελπίδα προοπτικής προόδου στους διαλόγους; Η επιτυχία των διαλόγων “ήταν μια κάποια λύσις”.

Ενώ τώρα; Ολοι είναι φυσικό να τους ρωτούν: Για όνομα του Θεού! Τι τις θέλετε τις αποτειχίσεις - και μάλιστα σε αυτή τη χρονική στιγμή - που “ήχος βαρύς ακούγεται” του επιθανάτιου ρόγχου των διαλόγων;
Δεν θα έπρεπε αυτό να οδηγήσει τους Αποτειχιστές σε μετάνοια; Δεν θα έπρεπε να νύξει το εκκλησιαστικό τους φρόνημα; Δεν συνειδητοποιούν ότι προσφέρουν άλλοθι στους Οικουμενιστές; Δεν κατανοούν ότι με την Αποτείχιση διακαναλώνουν τον υδάτινο όγκο του Δούναβη, του Ρήνου και των παραποτάμων τους στο μύλο των Οικουμενιστών;

Ασφαλώς και το κατανοούν!
Αλλά ποιος είπε ότι το εκκλησιαστικό φρόνημα νικά πάντοτε τις προσωπικές πικρίες; Οχι πάντως όποιος με το άκρο του δακτύλου του ήψατο την Εκκλησιαστική Ιστορία.

Ας μου επιτραπεί να το λέγω αυτό με πολλή πικρία επειδή μόλις ολοκλήρωσα την ανάγνωση της τρίτομης Ιστορίας του Βυζαντινού κράτους του Οστρογκόρσκυ.

Του Παναγιώτη Τελεβάντου