Άρχισα τότε να γράφω ματωμένα ποιήματα και να τ αναρτώ στις κενές σελίδες της ψυχής μου..... Ποτέ κανένα τυπογραφείο δε δέχτηκε να τις τυπώσει, ίσως γιατί χρειάζονταν κομμάτια από τη σάρκα σου κι αίμα από τις φλέβες μου.
Στο χωρισμό,δεν υπάρχει πισωγύρισμα, δεν υπάρχει επιστροφή σε o,τι έχει φύγει...φεύγει για πάντα... Κι όταν ο χρόνος του πένθους παρέλθει και οι μνήμες ξεθωριάσουν, ακόμα και τότε η ψυχή θα σ'αναζητά, και θα σ'αναζητά παθιασμένα.... κι η καρδιά... και μόνο στο άκουσμα του ονόματός σου, θα χτυπά ακανόνιστους παλμούς...
Ο χωρισμός είναι πάντα βαρύς ειδικά αν είναι επιλογή ενός με αποφάσεις σαθρές και επιδερμικές.. Πάντα υπάρχει το γιατί και το αλλά ιδίως αν το ένα σκέλος νοιώθει τη άδικη απόρηψη του άλλου. --Εκ σου και το σοφώτερον: **Ο ΚΑΛΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΣΤΗ ΦΟΥΡΤΟΥΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ**.
Θέριεψαν κι απόψε οι άνεμοι στη φουρτουνιασμένη θάλασσα της ψυχής μου... Δεν ήταν τόσο το φιλί σου που προσδοκούσα, μήτε εκείνο το απαλό χάδι σου....ξέρεις.... μα εκείνη η ματιά σου....η καθαρή, η σχεδόν παραδομένη σε μένα... που μίλαγε με χίλιες μιλιές, που έλεγε χιλιάδες λέξεις που ορκιζόταν τόσα....χωρίς να βγάζει κανένα ήχο.... που χανόταν…στη σιωπη...χωρίς να μιλά...
Και μετά σιωπή, προδοσία, και πάλι η ίδια σιωπή που τρελαίνει.... Μην απορείς λοιπόν μήτε για το θέριεμα των ανέμων μήτε για τις φουρτούνες ρώτησε τον εαυτό σου, αυτός ξέρει να σου δωσει τις απαντήσεις που ψάχνεις , στη ...φουρτουνιασμένη θάλασσα , που τώρα πια... στέρεψε, κι έγινε απέραντη έρημος....
Η ιδεα ειναι μια εικονα που ζωγραφιζεται μεσα στο μυαλο μου {Βολτερος
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω να....
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω να με ακούς χωρίς να με κρίνεις
θέλω τη γνώμη σου χωρίς συμβουλές
θέλω να με εμπιστεύεσαι χωρίς απαιτήσεις
θέλω τη βοήθεια σου κι όχι να αποφασίζεις για μένα
θέλω να με προσέχεις χωρίς να με ακυρώνεις
θέλω να με κοιτάς χωρίς να προβάλεις τον εαυτό σου σε μένα
θέλω να με αγκαλιάζεις χωρίς να με κάνεις να ασφυκτιώ
θέλω να μου δίνεις ζωντάνια χωρίς να με σπρώχνεις
θέλω να με υποστηρίζεις χωρίς να με φορτώνεσαι
θέλω να με προστατεύεις χωρίς ψέματα
θέλω να με πλησιάζεις χωρίς να εισβάλεις
θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου που πιο πολύ σε ενοχλούν
να τις υποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις
θέλω να ξέρεις πως σήμερα μπορείς να βασίζεσαι πάνω μου χωρίς όρους.
Χορχε Μπουκαι
Μου είπες:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνε πράξη όσα μαζί μου δε μπόρεσες.
Άρχισα τότε να γράφω ματωμένα ποιήματα
και να τ αναρτώ στις κενές σελίδες της ψυχής μου.....
Ποτέ κανένα τυπογραφείο
δε δέχτηκε να τις τυπώσει,
ίσως γιατί χρειάζονταν
κομμάτια από τη σάρκα σου
κι αίμα από τις φλέβες μου.
που να τα βρει κανείς αφού γίναμε παρελθόν...
Στο χωρισμό,δεν υπάρχει πισωγύρισμα,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν υπάρχει επιστροφή
σε o,τι έχει φύγει...φεύγει για πάντα...
Κι όταν ο χρόνος του πένθους παρέλθει
και οι μνήμες ξεθωριάσουν, ακόμα και τότε
η ψυχή θα σ'αναζητά, και θα σ'αναζητά παθιασμένα....
κι η καρδιά...
και μόνο στο άκουσμα του ονόματός σου,
θα χτυπά ακανόνιστους παλμούς...
Ο χωρισμός είναι πάντα βαρύς ειδικά αν είναι επιλογή ενός με αποφάσεις σαθρές και επιδερμικές..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα υπάρχει το γιατί και το αλλά ιδίως αν το ένα σκέλος νοιώθει τη άδικη απόρηψη του άλλου.
--Εκ σου και το σοφώτερον:
**Ο ΚΑΛΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΣΤΗ ΦΟΥΡΤΟΥΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ**.
Θέριεψαν κι απόψε οι άνεμοι
ΑπάντησηΔιαγραφήστη φουρτουνιασμένη θάλασσα της ψυχής μου...
Δεν ήταν τόσο το φιλί σου που προσδοκούσα,
μήτε εκείνο το απαλό χάδι σου....ξέρεις....
μα εκείνη η ματιά σου....η καθαρή,
η σχεδόν παραδομένη σε μένα...
που μίλαγε με χίλιες μιλιές,
που έλεγε χιλιάδες λέξεις
που ορκιζόταν τόσα....χωρίς να βγάζει κανένα ήχο....
που χανόταν…στη σιωπη...χωρίς να μιλά...
Και μετά σιωπή, προδοσία, και πάλι η ίδια σιωπή που τρελαίνει....
Μην απορείς λοιπόν
μήτε για το θέριεμα των ανέμων
μήτε για τις φουρτούνες
ρώτησε τον εαυτό σου, αυτός ξέρει
να σου δωσει τις απαντήσεις που ψάχνεις ,
στη ...φουρτουνιασμένη θάλασσα ,
που τώρα πια... στέρεψε, κι έγινε απέραντη έρημος....
Κάπως έτσι
βιώνεις τις στιγμές...