ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Ιδια γεύση.....

Σε κλοιό έντονων πιέσεων βρίσκεται η κυβέρνηση, με τους δανειστές να επιδιώκουν να παραμείνει η Ελλάδα σε ένα ακόμα αυστηρό πρόγραμμα αμέσως μετά τη λήξη του υφιστάμενου Μνημονίου. Οι δανειστές σχεδιάζουν μια «προληπτική γραμμή χρηματοδότησης», κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους, προκειμένου να αντικαταστήσει τα δάνεια της τρόικας και να συνεχίσουν να έχουν σε στενό κορσέ την ελληνική οικονομία. Enet,gr Enet,gr
 Στην προσπάθειά τους αυτή, φρόντισαν να περιορίσουν τις δυνατότητες της κυβέρνησης για εξεύρεση εναλλακτικών πηγών χρηματοδότησης, ώστε να μην μπορεί να αποφύγει τη λήψη ενός νέου δανείου, συνοδευόμενου από νέους και αυστηρούς όρους. Στο πλαίσιο αυτό, ξεκίνησαν να ροκανίζουν το «μαξιλάρι» του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας από τη μία, ενώ οι Βρυξέλλες από την άλλη απορρίπτουν την προοπτική να προστεθούν στα διαθέσιμα του Ταμείου τα 6 δισ. ευρώ, που πρέπει να επιστρέψουν οι Κεντρικές Τράπεζες των ευρωπαϊκών κρατών από τα κέρδη των «ακούρευτων» ελληνικών ομολόγων.
 Στρώνουν το χαλί για νέο δάνειο έως 15 δισ. ευρώ και να υποχρεώσουν έτσι την Ελλάδα να υπογράψει άλλο ένα Μνημόνιο, διάρκειας τουλάχιστον ενός έως δύο ετών. Θα προβλέπει και συνέχιση της συμμετοχής του ΔΝΤ, προοπτική που διακαώς επιθυμούν οι Ευρωπαίοι. Σε αυτό το σκηνικό εντάσσονται και οι πιέσεις για προαπαιτούμενες δράσεις του υφιστάμενου Μνημονίου, με στόχο να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση έως το τέλος του έτους. Η κυβέρνηση εξακολουθεί να αποφεύγει κάθε αναφορά σε νέο Μνημόνιο.
 Προβάλλει, δε, τον ισχυρισμό ότι το νέο πρόγραμμα δεν θα έχει «γεύση» Μνημονίων και πως θα αφορά μόνο μια ενδιάμεση περίοδο περιορισμένης εποπτείας -και από το ΔΝΤ, και από την Ε.Ε.-, διάρκειας ενός έως δύο εξαμήνων. Ακόμα και η συζήτηση, όμως, για ένα νέο πρόγραμμα, που θα αντικαταστήσει το Μνημόνιο, φέρνει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τη συγκυβέρνηση. Γνωρίζουν ότι για να φτάσουν μέχρι εκεί πρέπει να δώσουν «γην και ύδωρ» στους δανειστές, που θέλουν δεσμεύσεις για όλα τα καυτά μέτωπα. Αποδεικνύεται ότι η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι μακρινή μπροστά στις συμπληγάδες των δανειστών, που θα εξαντλήσουν κάθε μέσο πίεσης για να μην απολέσουν την εποπτεία της ελληνικής οικονομίας.