Πολλές φορές νομίζεις ότι τα "φώτα" της δημοσιότητας τον κάνουν να αισθάνεται άβολα, παρότι λατρεύει να παίζει ποδόσφαιρο, να βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή και να είναι στη σωστή θέση την σωστή στιγμή. Ο Δημήτρης είναι ένα παιδί μεγαλωμένο στη Δυτική Θεσσαλονίκη του '80… Το μικρόβιο για τον αθλητισμό πιθανότατα το κληρονόμησε από τον πατέρα του, Αποστόλη, που έπαιξε για πολλά χρόνια ποδόσφαιρο στη Νίκη Ευκαρπίας και τον Θεοδοσιακό. Εκείνος, αλλά και η μητέρα του Κυριακή, έσπρωξαν τον πιτσιρικά στον αθλητισμό. Από τη δεύτερη τάξη του δημοτικού ο Σάλπι γράφτηκε στην Ελληνορωμαϊκή πάλη, που τον συνεπήρε και την υπηρέτησε σε τρυφερή ηλικία και για 4 χρόνια στην Π.Κ. Πολίχνης. Ίσως εκεί πήρε τις βάσεις και τα χαρακτηριστικά που τον συνοδεύουν μέχρι σήμερα: δυνατό σκαρί, σκληρό καρύδι να τον ρίξεις κάτω, aggressive στις μονομαχίες, κάποιες φορές πέφτει, αλλά δεν σταματά να αγωνίζεται για να ξανασηκωθεί… Σε εκείνα τα χρόνια η Πολίχνη ακόμη μαζεύει τους νεαρούς στις πλατείες και τους ελεύθερους χώρους για ποδόσφαιρο. Θα ήταν αδύνατο για τον γιο του παλιού ποδοσφαιριστή να μην μπλέξει σε παρέες που μάτωναν τα γόνατά τους κυνηγώντας την ασπρόμαυρη δερμάτινη μπάλα.
Ήταν ίσα ίσα 10 χρονών όταν ο πατέρας του διέκρινε καλές βάσεις στο γιό του για να τον ωθήσει να δει πιο συστηματικά το χώρο του ποδοσφαίρου. Στο ξερό γήπεδο του Μακεδονικού, μαζί με τους φίλους του, Παναγιώτη και Άγγελο, κάνουν την πρώτη τους προπόνηση στην Ακαδημία Ζάχου. Φυσικά ο χώρος τον συνεπαίρνει κι όσο κι αν δυσκολεύεται να αφήσει την αγαπημένη του πάλη, αδυνατεί να παρακολουθήσει το εξοντωτικό πρόγραμμα Σχολείο-Φροντιστήριο Αγγλικών-Πάλη-Ποδόσφαιρο μόλις στην 5η δημοτικού. Οι γονείς του αδιαμαρτύρητα τον συνοδεύουν σε όλες του τις επιλογές, τον υποστηρίζουν και τον ενθαρρύνουν να αποφασίσει τον δρόμο που τον εκφράζει. Από τις Ακαδημίες, με το μάτι του Κούδα, στον ΠΑΟΚ Δυο χρόνια παραμένει στην Ακαδημία Ζάχου μέχρι που ο ιδιοκτήτης της μετακομίζει στην Αμερική. Συνεχίζει για άλλα δυο χρόνια στην Ακαδημία του Αστέρα Αμπελοκήπων και αμέσως μετά στην Ακαδημία του Γιώργου Κούδα. Εκεί, κάτω από την στέγη του "Μεγαλέξανδρου" κάνει το ποδοσφαιρικό του ξεπέταγμα.
Ο Ηρακλής πρώτα και στη συνέχεια ο ΠΑΟΚ ενδιαφέρονται να τον εντάξουν στους ερασιτέχνες τους. Οι κυανόλευκοι, βλέποντας να χάνουν την μάχη, του υπόσχονται ημιεπαγγελματικό συμβόλαιο… Η επιλογή έχει γίνει όμως… ΠΑΟΚ! Από το 1997-99 είναι στη δεύτερη ομάδα του ΠΑΟΚ, πριν πάρει τις πρώτες του επαγγελματικές συμμετοχές, φύγει δανεικός και το νερό μπει στο αυλάκι του όπως όλοι γνωρίζουν… Οι Μικτές Θεσσαλονίκης, η ΕΠΣΜ, οι Εθνικές ομάδες από την εποχή των Παίδων μπαίνουν στη ζωή του. Πάντα πρόθυμος να βοηθήσει, πάντα εκεί όταν του ζητηθεί, ο ελεύθερος χρόνος του και οι διακοπές του θυσιάζονται στον βωμό μιας λαμπρής καριέρας όπως προδιαγράφεται. Στη Μικτή Θεσσαλονίκης στα 4 χρόνια παρουσίας του κατακτά 3 φορές τον Πανελλήνιο τίτλο και μια φορά χάνει στον τελικό. Μία ζωή γεμάτη αθλητισμό Στις Εθνικές από το 1996 έχει αγωνιστεί σε Ολυμπιακούς Αγώνες, Μεσογειακούς, Βαλκανικούς, Euro, Mundial…Έχει αγωνιστεί σε πάνω από 1000 αγώνες, επίσημους και φιλικούς με τις ομάδες του. Έχει δεχθεί 1 κόκκινη σε φιλικό αγώνα του Παναθηναϊκού μετά από θέατρο του αντιπάλου του της Λάτσιο σε μαρκάρισμα και μια πριν λίγες μέρες στα Χανιά για τη γνωστή ιστορία με την μούντζα-φάντασμα! Έχει αφιερώσει 26 από τα σχεδόν 32 του χρόνια στον αθλητισμό, στον πρωταθλητισμό και τις διακρίσεις, χωρίς να του έχει αφιερωθεί ούτε μονόστηλο στις εφημερίδες χωρίς να το κερδίσει με τις αθλητικές του επιδόσεις και με τις επαγγελματικές του επιλογές.
Ποτέ για εξωαγωνιστικό λόγο, ποτέ για κριτική σε κακή ή προσβλητική του συμπεριφορά εντός ή εκτός γηπέδων. Παραμένει ο ίδιος άνθρωπος, με τους ίδιους κολλητούς φίλους από παιδί, τον Άγγελο, τον Παναγιώτη, τον ξάδερφο του Μιχάλη, τον Χρήστο Θαμνίδη (αρχηγό στους ερασιτέχνες του ΠΑΟΚ στη γενιά του) και λίγους καλούς που απέκτησε από το ποδόσφαιρο, τον Φωτάκη και τον Καρυπίδη, τον Βύντρα και τον Σπυρόπουλο. Συζεί με την κοπέλα του, Ευαγγελία, στο Παλαιόκαστρο και είναι ο αγαπημένος θείος των παιδιών της αδερφής του, Ειρήνης, του Αλέξανδρου (8χρ) που παίζει μπάλα ήδη στο Φίλυρο και του Αποστόλη (3,5 χρ). Συχνά επισκέπτεται ακόμη τα παλιά του στέκια στην Πολίχνη, εκείνα που στέγασαν τις εφηβικές του βόλτες μέχρι να αποκτήσει το πρώτο του αυτοκίνητο και γυρίσει και σε άλλες γειτονιές. Τώρα θα τον βρει κανείς στο Ωραιόκαστρο ή στο κέντρο, ενίοτε με το αγαπημένο του κατοικίδιο, τη Μάγκυ, ένα θηλυκό pug που του έκανε παρέα ήδη από την Αθήνα.
Είναι πάρα πολλά που θα μπορούσαν να γραφτούν εδώ για τον Δημήτρη και το χαρακτήρα του, τη ζωή του και την προσωπικότητά του. Από τις μυστικές του επισκέψεις σε άπειρους μικρούς του θαυμαστές που τον ζητούν, από την έντονη ανησυχία του για όποιον υποφέρει, από το καθήκον που αισθάνεται να μην αφήσει τους μικρούς της ομάδας να χάσουν το τρένο της καριέρας από αντιεπαγγελματικές συμπεριφορές…
Δεν χρειάζεται όμως να ξέρει πολλά κάποιος για τον Σαλπιγγίδη για να νιώσει ενστικτωδώς ότι πρόκειται για το "καλό παιδί" της διπλανής πόρτας!Κι αυτό δεν είναι παράσημο για τον ίδιο. Μάλλον οφείλεται στις βάσεις που αποκόμισε από τον αθλητισμό, αλλά κυρίως από τα εφόδια που του προμήθευσαν οι γονείς του. Εκείνοι που πλέον σταμάτησαν να τον παρακολουθούν από το γήπεδο σε κάθε αγώνα. Μόνο η μαμά του έρχεται στην Τούμπα στον πρώτο αγώνα της κάθε σεζόν. Ο μπαμπάς του επιλεκτικά σε κάποια παιχνίδια… Κι αυτό είναι ίσως το μόνο πράγμα που ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης θα άλλαζε αυτή τη στιγμή στη ζωή του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου