Σύμφωνα με τα ευρήματα μιας νέας μελέτης, η τακτική λήψη παυσίπονων, των επονομαζόμενων οπιοειδών, συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο στυτικής δυσλειτουργίας (ΣΔ).
Στη μελέτη συμμετείχαν 11.327 άνδρες οι οποίοι απευθύνθηκαν σε ειδικό για τον πόνο στη μέση κατά τη διάρκεια του 2004. Η εξέταση των ιατρικών τους φακέλων έγινε με σκοπό να εξακριβωθεί πόσοι από αυτούς έπαιρναν μαζί με τα οπιοειδή και θεραπεία υποκατάστασης με τεστοστερόνη ή αγωγή για την αντιμετώπιση της ΣΔ. Οι άνδρες χωρίστηκαν σε τέσσερις κατηγορίες: σε αυτούς που δεν λάμβαναν παυσίπονα, σε αυτούς που τα έπαιρναν για τρεις μήνες ή λιγότερους, σε αυτούς που τα λάμβαναν για 3-4 μήνες και σε αυτούς που τα έπαιρναν για τουλάχιστον τέσσερις μήνες.
Οι ερευνητές θεωρούσαν ως υψηλή δόση οποιαδήποτε πάνω από 120 mg. Βρέθηκε πως πάνω από το 19% των ανδρών που έπαιρναν υψηλές δόσεις παυσίπονων για τέσσερις μήνες ή περισσότερο λάμβαναν ταυτόχρονα και θεραπεία για τη ΣΔ, κάτι που συνέβαινε μόνο στο 7% των ανδρών που δεν λάμβαναν παυσίπονα. Παράλληλα, πάνω από το 12% των ανδρών που λάμβαναν χαμηλές δόσεις παυσίπονων για τουλάχιστον τέσσερις μήνες ακολουθούσε επίσης αγωγή για τη ΣΔ ή θεραπεία υποκατάστασης με τεστοστερόνη.
Η ηλικία βρέθηκε να είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας που σχετιζόταν με τη λήψη φαρμάκων για την αντιμετώπιση της ΣΔ. Πιο συγκεκριμένα, οι άνδρες ηλικίας 60-69 ετών ήταν 14 φορές πιο πιθανό να λαμβάνουν τα εν λόγω φάρμακα σε σύγκριση με τους άνδρες ηλικίας 18-29. Η κατάθλιψη και άλλα προβλήματα υγείας, πέρα από τους πόνους στη μέση, καθώς και η χρήση ηρεμιστικών, όπως είναι οι βενζοδιαζεπίνες, αύξησαν επίσης την πιθανότητα λήψης φαρμάκων για τη ΣΔ. Ακόμα όμως και μετά τον έλεγχο της επίδρασης των παραπάνω παραγόντων, οι ερευνητές βρήκαν πως οι άνδρες που έπαιρναν για μεγάλο χρονικό διάστημα υψηλές δόσεις οπιοειδών είχαν 50% αυξημένη πιθανότητα να λάβουν αγωγή για την αντιμετώπιση της ΣΔ σε σύγκριση με αυτούς που δεν έπαιρναν οπιοειδή.
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι το παραπάνω εύρημα δεν σημαίνει ότι τα παυσίπονα προκαλούν στυτική δυσλειτουργία. Η συσχέτιση αυτή όμως είναι σημαντικό να είναι γνωστή στους ασθενείς και τους κλινικούς όταν αποφασίζουν τον τρόπο αντιμετώπισης του πόνου. Σύμφωνα με το κέντρο πρόληψης κι ελέγχου νοσημάτων των ΗΠΑ, μέσα στην τελευταία δεκαετία έχει τετραπλασιαστεί η λήψη οπιοειδών, ενώ παράλληλα μια πρόσφατη δημοσίευση αναφέρει ότι οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν τα παυσίπονα αυτά συστηματικά.
Τα πιο συχνά συνταγογραφούμενα οπιοειδή μάλιστα είναι η οξυκωδόνη, η μορφίνη και η υδροκωδόνη. Οι ειδικοί επισημαίνουν πως η μακρόχρονη λήψη τους μπορεί να οδηγήσει σε εθισμό, θανατηφόρες υπερδοσολογίες, υπνική άπνοια, πρόωρη γήρανση, μειωμένη παραγωγή ορμονών και, σύμφωνα με τα τελευταία ευρήματα, στυτική δυσλειτουργία. Μια προηγούμενη μελέτη του 2011 έδειξε ότι η ΣΔ συνδέεται με το πόσα διαφορετικά φάρμακα λαμβάνει ένας άνδρας. Οι επιστήμονες, παράλληλα, υπενθυμίζουν πως στην Αμερική πεθαίνουν περισσότεροι κάθε χρόνο από υπερβολικές δόσεις παυσίπονων, παρά από τον συνδυασμό ηρωίνης και κοκαΐνης.
Οι ερευνητές θεωρούσαν ως υψηλή δόση οποιαδήποτε πάνω από 120 mg. Βρέθηκε πως πάνω από το 19% των ανδρών που έπαιρναν υψηλές δόσεις παυσίπονων για τέσσερις μήνες ή περισσότερο λάμβαναν ταυτόχρονα και θεραπεία για τη ΣΔ, κάτι που συνέβαινε μόνο στο 7% των ανδρών που δεν λάμβαναν παυσίπονα. Παράλληλα, πάνω από το 12% των ανδρών που λάμβαναν χαμηλές δόσεις παυσίπονων για τουλάχιστον τέσσερις μήνες ακολουθούσε επίσης αγωγή για τη ΣΔ ή θεραπεία υποκατάστασης με τεστοστερόνη.
Η ηλικία βρέθηκε να είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας που σχετιζόταν με τη λήψη φαρμάκων για την αντιμετώπιση της ΣΔ. Πιο συγκεκριμένα, οι άνδρες ηλικίας 60-69 ετών ήταν 14 φορές πιο πιθανό να λαμβάνουν τα εν λόγω φάρμακα σε σύγκριση με τους άνδρες ηλικίας 18-29. Η κατάθλιψη και άλλα προβλήματα υγείας, πέρα από τους πόνους στη μέση, καθώς και η χρήση ηρεμιστικών, όπως είναι οι βενζοδιαζεπίνες, αύξησαν επίσης την πιθανότητα λήψης φαρμάκων για τη ΣΔ. Ακόμα όμως και μετά τον έλεγχο της επίδρασης των παραπάνω παραγόντων, οι ερευνητές βρήκαν πως οι άνδρες που έπαιρναν για μεγάλο χρονικό διάστημα υψηλές δόσεις οπιοειδών είχαν 50% αυξημένη πιθανότητα να λάβουν αγωγή για την αντιμετώπιση της ΣΔ σε σύγκριση με αυτούς που δεν έπαιρναν οπιοειδή.
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι το παραπάνω εύρημα δεν σημαίνει ότι τα παυσίπονα προκαλούν στυτική δυσλειτουργία. Η συσχέτιση αυτή όμως είναι σημαντικό να είναι γνωστή στους ασθενείς και τους κλινικούς όταν αποφασίζουν τον τρόπο αντιμετώπισης του πόνου. Σύμφωνα με το κέντρο πρόληψης κι ελέγχου νοσημάτων των ΗΠΑ, μέσα στην τελευταία δεκαετία έχει τετραπλασιαστεί η λήψη οπιοειδών, ενώ παράλληλα μια πρόσφατη δημοσίευση αναφέρει ότι οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν τα παυσίπονα αυτά συστηματικά.
Τα πιο συχνά συνταγογραφούμενα οπιοειδή μάλιστα είναι η οξυκωδόνη, η μορφίνη και η υδροκωδόνη. Οι ειδικοί επισημαίνουν πως η μακρόχρονη λήψη τους μπορεί να οδηγήσει σε εθισμό, θανατηφόρες υπερδοσολογίες, υπνική άπνοια, πρόωρη γήρανση, μειωμένη παραγωγή ορμονών και, σύμφωνα με τα τελευταία ευρήματα, στυτική δυσλειτουργία. Μια προηγούμενη μελέτη του 2011 έδειξε ότι η ΣΔ συνδέεται με το πόσα διαφορετικά φάρμακα λαμβάνει ένας άνδρας. Οι επιστήμονες, παράλληλα, υπενθυμίζουν πως στην Αμερική πεθαίνουν περισσότεροι κάθε χρόνο από υπερβολικές δόσεις παυσίπονων, παρά από τον συνδυασμό ηρωίνης και κοκαΐνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου