Το σπίτι του στο Κολωνάκι είναι ένα κλασικό αστικό διαμέρισμα με ωραία παλιά έπιπλα και έναν τοίχο γεμάτο με σκίτσα από τα κοστούμια κάποιων από τις παραστάσεις που έχει πρωταγωνιστήσει.
Στο ίδιο σπίτι μένει και η κόρη του Μαριάννα (από το γάμο του με τη Μαρία Δαμανάκη). «Συγκατοικούμε με την κόρη μου» λέει ο Γιώργος Κιμούλης στο people και στο Πρώτο Θέμα, που έρχεται ξυπόλητος στο σαλόνι και ξαπλώνει πάνω σε έναν καναπέ. Συνήθως ένας πατέρας δεν χρησιμοποιεί τη λέξη «συγκατοικώ» για να περιγράψει τους «όρους» συστέγασης με τα παιδιά του. Αλλά ο Γιώργος Κιμούλης δεν είναι ένας κανονικός πατέρας, τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που είναι ο μέσος Έλληνας πατέρας.Aντικομφορμιστής φύσει και θέσει, βαθιά σίγουρος για τον εαυτό του και για τα πράγματα που κάνει, μιλάει με αυτοπεποίθηση (χωρίς, όμως, στόμφο) και με ένα σταθερό τόνο που τον κάνει να μοιάζει με τον αγαπημένο σου καθηγητή στο σχολείο. Γιατί ο Γιώργος Κιμούλης είναι κουλ. Πίσω από το θρόνο ενός από τους καλύτερους Έλληνες ηθοποιούς, τις συνεχόμενες εκρήξεις οργής του για όποιον τον θίξει (με πρόσφατο παράδειγμα την αγωγή που κατέθεσε εναντίον της δημοσιογράφου της Εφημερίδας των Συντακτών Βένας Γεωργακοπούλου, για άρθρο της που σχολίαζε την άρνησή του να φωτογραφηθεί με τον υπουργό Πολιτισμού στο καμαρίνι του στην πρεμιέρα της Μήδειας στην Επίδαυρο) και τις θυελλώδεις εμφανίσεις του σε τηλεοπτικά πάνελ πολιτικών talk shows, κρύβεται ένας κανονικός άνθρωπος, από αυτούς που θέλεις να πάτε μαζί έξω για ποτά και αλητείες.Φέτος, κάνοντας μια ακόμα απροσδόκητη κίνηση στην καριέρα του, ερμηνεύει το ρόλο της Μήδειας στη σπουδαία παράσταση του Σπύρου Ευαγγελάτου που άνοιξε θριαμβευτικά στην Επίδαυρο. Γιατί τη Μήδεια τώρα;
Το γιατί έχει άμεση σχέση με τη θεματική της. Η τραγωδία φιλοσοφεί, κοσμολογεί πιο συγκεκριμένα. Άρα η Μήδεια δεν είναι απλώς μια τραγική, δραματική ιστορία μιας γυναίκας που επειδή την πρόδωσε ο άντρας της, για να τον εκδικηθεί σκότωσε τα παιδιά της. Ουσιαστικά, μιλά για τον κίνδυνο του ανθρώπου, ο οποίος, απομακρυσμένος όλο και πιο πολύ από τη φύση, με την έπαρση ότι κατασκεύασε αυτό που λέγεται πόλη, πίστεψε κάποια στιγμή ότι έγινε δημιουργός και έφτιαξε ένα άλλο σύμπαν κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του σύμπαντος. Έχουμε μια αποφυσικοποίηση του ανθρώπου, ξεχνάει ότι ο ίδιος αλλά και η πόλη είναι μέρος της φύσης. Τι εννοείς με την έννοια αποφυσικοποίηση; Μιλώ για αυτή την ανόητη έπαρση του ανθρώπου που νομίζει ότι το σύμπαν φτιάχτηκε για να το κατανοήσει και να το καταλάβει ο ίδιος. Αυτή την έπαρση, που νομίζει ότι μπορεί να λειτουργήσει όπως ένα κουκούτσι μήλου.
Να βγει έξω από το μήλο, για να εξηγήσει πώς είναι το μήλο. Βλέπεις κάποια κοινά σημεία στο κείμενο με το σήμερα; Από τη στιγμή που αυτός ο προβληματισμός υπήρχε από τότε, είναι φυσικό ότι ο άνθρωπος επαίρεται πως με την τεχνολογία θα υποτάξει τη φύση. Όλο και πιο πολύ θα απομακρύνεται από αυτή και όλο και πιο πολύ, χωρίς να το καταλαβαίνει, θα καταστρέφει τον εαυτό του, γιατί ο εαυτός του είναι μέρος της φύσης. Δεν μπορούμε να στοχοποιούμε, όμως, την τεχνολογία για όλα, γιατί βοηθάει κιόλας. Δεν στοχοποιείς την τεχνολογία, αλλά την έπαρση στην οποία οδηγείται ένας τεχνοκράτης, όταν ξεχνάει ότι από κατασκευαστής γίνεται δημιουργός, όταν θεοποιεί τον εαυτό του. Τότε η τεχνολογία γυρίζει μπούμερανγκ. Η φύση σε εκδικείται. Αυτό είναι και το θέμα της Μήδειας.
Πόσο εύκολο ήταν να προσεγγίσεις τον ψυχισμό μιας γυναίκας; Έχεις ξαναπαίξει γυναικείο ρόλο; Όχι, αλλά στην αρχαία ελληνική τραγωδία δεν υπάρχουν χαρακτήρες, αλλά πρόσωπα που εκπροσωπούν ιδέες και οι ιδέες δεν έχουν φύλο, με την έννοια που ερμηνεύουμε εμείς τις διαφορές στην ψυχοσύνθεση ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα. Στη Μήδεια η γυναίκα εκπροσωπεί τη φύση, επειδή αυτή γεννά. Το έργο πραγματεύεται τη σχέση της Μήδειας με τα παιδιά της. Ως πατέρας, βλέπεις κοινά σημεία στη Μήδεια με τη σχέση που έχεις με την κόρη σου; Τα παιδιά που σκοτώνει η Μήδεια είναι αγόρια. Αυτό ελάχιστες φορές το έχουν παρατηρήσει. Όταν λοιπόν σκοτώνει τα παιδιά της, ουσιαστικά σκοτώνει το μέλλον της αντρικής κυριαρχίας. Με αυτή την έννοια, όσο κι αν ακούγονται πομπώδη αυτά, όσο κι αν ο σύγχρονος κυνισμός μάς έχει απομακρύνει από φιλοσοφικές συζητήσεις, όταν μιλάμε για μια αρχαία ελληνική τραγωδία, είναι ανόητο να μην κινούμεθα στο χώρο της φιλοσοφίας. Αλλιώς μην ασχολείσαι,κάνε κάτι άλλο, κάνε σίριαλ. Άρα δεν έχει σχέση η κόρη μου με τη Μήδεια.
Έχεις πει ότι για την κρίση ευθύνεται το σύστημα. Πιστεύεις ότι πρέπει να αλλάξει ή είναι ανέφικτο αυτό; Αυτός είναι ένας κοινός στόχος, που τον λέμε όλοι και πρέπει να γίνει κάποια στιγμή. Βέβαια αυτή η μοιρολατρία μας έχει οδηγήσει σε μια ατονία, μια οκνηρία, μια αποδοχή. Άρα, πώς φτάσαμε ως εδώ; Θα επανέλθω στην τεχνολογία και στην έπαρση. Όταν η μηχανή κινείται, ο άνθρωπος χαζεύει. Κάθεται ακινητοποιημένος. Πρέπει να βρεθεί η ισορροπία. Να κινείται η μηχανή, αλλά ο άνθρωπος να κινείται πιο μπροστά από τη μηχανή. Δυστυχώς η τεχνολογία, αντί να βοηθά τον άνθρωπο να γίνεται καλύτερος, απλώς τον διευκολύνει. Δες τον εαυτό σου όταν έχεις ένα τηλεκοντρόλ και απέναντι μια διαολεμένη τηλεόραση.Πατάς να αλλάξει κανάλι κι αυτό δεν αλλάζει γιατί έχει πέσει η μπαταρία. Το ξέρεις και ακίνητος παλεύεις μπας κι αλλάξει το κανάλι, αντί να σηκωθείς δυο βήματα, να πατήσεις ένα κουμπί ή να αλλάξεις μπαταρία. Αυτό πώς μεταφράζεται στην κρίση; Μεταφράζεται σε διευκόλυνση της διευκόλυνσης. Μεταφράζεται σε μια υπερπαραγωγή καταναλωτικών αγαθών, σε μια ανάγκη υπερκαταναλωτισμού και φτάσαμε σε αυτό το καπιταλιστικό σύστημα με τη βοήθεια της τεχνολογίας, που παρήγαγε όλο και πιο πολλά προϊόντα, την ίδια στιγμή που οι μισθοί χαμηλώνουν.
Ποιος θα αγοράσει τα προϊόντα αυτά; Στο φόβο να καταρρεύσει όλος αυτός ο όγκος των προϊόντων, εισήλθε ο δανεισμός. Δεν σας φτάνουν οι μισθοί; Θα σας δανείσουμε για να μπορέσετε να ζήσετε τη ζωή που εμείς σας σκηνοθετούμε. Μέχρι και ανάγκες σάς φτιάχνουμε να έχετε. Κι όταν αυτή η φούσκα έσκασε, τώρα κατηγορούμε τους δανειολήπτες. Σε τι ποσοστό μοιράζεται η ευθύνη ανάμεσα στους πολίτες και την πολιτεία; Δεν υπάρχει καμία ευθύνη των πολιτών. Αυτοί που έχουν ευθύνη είναι οι πολιτικοί και οι διανοούμενοι. Με λίγα λόγια, όλοι αυτοί που βγάζουν τα προς το ζην τους με τις ιδέες τους. Όποιος έχει αυτό το προνόμιο έχει ευθύνη και υποχρέωση να λέει τα πράγματα με το όνομά τους.Για πολλά χρόνια δεν τα λέγαμε.
Εσύ, πάντως, είσαι σε εγρήγορση. Απαντάς πάντα, και μάλιστα με μακροσκελείς επιστολές και μηνύσεις, σε όποιον σε θίξει, με πρόσφατο παράδειγμα την αγωγή που κατέθεσες εναντίον της δημοσιογράφου Βένας Γεωργακοπούλου για άρθρο της που αφορούσε την άρνησή σου να φωτογραφηθείς με τον υπουργό Πολιτισμού. Απαντώ σε ό,τι με ενοχλεί, ακόμα κι αν για κάποιον άλλο αυτό είναι αναίτιο. Έτσι είμαι, τι να κάνω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου