Η ιστορία του μεγάλου αυτού παιχνιδιού γράφηκε στις καθυστερήσεις, λίγο πριν οι δυο φιναλίστ οδηγηθούν στην ημίωρη παράταση.
Μέχρι τότε η διαφορετική προσέγγιση της μάχης από τους δύο προπονητές έμοιαζε να ευνοεί την Μπενφίκα. Με σωστή και γρήγορη μετάβαση της μπάλας από την άμυνα στην επίθεση, η πορτογαλική ομάδα έφτανε με περίσσια άνεση ως την περιοχή της Τσέλσι, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για να σκοράρει πρώτη. Το γκολ δεν ήρθε στο διάστημα της υπεροχή της, αλλά υπό αυτές τις συνθήκες ήταν εμφανές πως είχε περισσότερες πιθανότητες να σκοράρει απ' όσες είχαν οι Λονδρέζοι.
Οι "μπλε", πιο συντηρητικοί στο παιχνίδι τους, έψαχναν (με βαθιές μπαλιές ή αντεπιθέσεις) να βρουν ανοργάνωτη την άμυνα των "αετών" για ν' απειλήσουν, καθώς η απουσία του Αζάρ τους στερούσε περισσότερες ιδέες στη δημιουργία. Αν μάλιστα ο Αρτούρ στο 38' δεν επενέβαινε στο φαλτσαριστό σουτ του Λάμπαρντ, θα είχαν πετύχει... διάνα. Τη δεύτερη φορά πάντως που δόθηκε η ευκαιρία, στο 59', ο -άφαντος μέχρι τότε- Τόρες δεν λάθεψε. Παίρνοντας ουσιαστικά την μπάλα από τον Τσεχ, κέρδισε τον Λουιζάο στο σπριντ, προσπέρασε τον Αρτούρ και έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Σε αυτήν την απρόσμενη εξέλιξη η Μπενφίκα αντέδρασε ιδανικά.
Δεν έχασε το μυαλό της, πίεσε με το σωστό τρόπο της και βρήκε την ευκαιρία να ισοφαρίσει μετά το χέρι του Αθπιλικουέτα στο 67'. Ο Καρδόσο ανέλαβε την ευθύνη και ευστόχησε, παίρνοντας αυτό που του στέρησαν, μάλλον άδικα, στο 51' (ακυρώθηκε γκολ για οφσάιντ). Το δικαιούταν η ομάδα της Λισαβόνας αυτό το γκολ, ίσως και ακόμη ένα. Ιδίως στο σουτ του Παραγουανού στο 82', το οποίο απέκρουσε με εκπληκτική εκτίναξη ο Τσεχ. Ήταν η ομάδα που κυνήγησε με διάφορους μεθόδους τη νίκη, η ομάδα που με τις αλλαγές του Ζεζούς έδειξε να μην βολεύεται με το 1-1. Η μοίρα όμως έπαιξε άσχημο παιχνίδι στους "αετούς" για δεύτερο σερί παιχνίδι.
Όταν ο Λάμπαρντ σημάδεψε το οριζόντιο δοκάρι στο 88', πίστεψαν ότι... γλίτωσαν από την κατάρα! Εμφανίστηκε όμως ο Ιβάνοβιτς να τους μπήξει το μαχαίρι στην καρδιά για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ημέρες και να χρίσει την Τσέλσι τροπαιούχο. Κλειδί του αγώνα Η φάση του 92' έκρινε τον τελικό και χάρισε στην Τσέλσι το βαρύτιμο τρόπαιο.
Το χέρι που έγραψε το σενάριο της αναμέτρησης ήθελε να είναι η Μπενφίκα το θύμα. MVP Το ήθελε πολύ αυτό το τρόπαιο ο Φρανκ Λάμπαρντ, ίσως το τελευταίο του με την Τσέλσι, και άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του στον τελικό. Ήταν παντού, έτρεξε σαν έφηβος (περισσότερα από 11 χιλ.) και θα μπορούσε να είχε σκοράρει σε δύο περιπτώσεις, κρίνοντας τη μάχη πριν από τον Ιβάνοβιτς. Αδύναμος κρίκος Ο Λουιζάο, με το περιβραχιόνιο στο μπράτσο, δεν λειτούργησε ηγετικά στην άμυνα της Μπενφίκα.
Έχασε τη μάχη από τον Τόρες στο πρώτο γκολ και όντας εξαφανισμένος στο δεύτερο γκολ άφησε ακάλυπτη την άμυνά του. Οι συνθέσεις: Μπενφίκα: Αρτούρ, Αλμέιδα, Γκαράι (78' Ζαρντέλ), Λουιζάο, Μελγαρέχο (66' Τζον), Πέρες, Μάτιτς, Ροδρίγο (66' Λίμα), Γκαϊτάν, Σάλβιο, Καρδόσο Τσέλσι: Τσεχ, Αθπιλικουέτα, Ιβάνοβιτς, Κέιχιλ, Κόουλ, Νταβίντ Λουίζ, Λάμπαρντ, Ραμίρες, Μάτα, Όσκαρ, Τόρες Κίτρινες: Λουιζάο - Όσκαρ Κόκκινες: Διαιτητής: Μπιέρν Κάιπερς (Ολλανδία)
Οι "μπλε", πιο συντηρητικοί στο παιχνίδι τους, έψαχναν (με βαθιές μπαλιές ή αντεπιθέσεις) να βρουν ανοργάνωτη την άμυνα των "αετών" για ν' απειλήσουν, καθώς η απουσία του Αζάρ τους στερούσε περισσότερες ιδέες στη δημιουργία. Αν μάλιστα ο Αρτούρ στο 38' δεν επενέβαινε στο φαλτσαριστό σουτ του Λάμπαρντ, θα είχαν πετύχει... διάνα. Τη δεύτερη φορά πάντως που δόθηκε η ευκαιρία, στο 59', ο -άφαντος μέχρι τότε- Τόρες δεν λάθεψε. Παίρνοντας ουσιαστικά την μπάλα από τον Τσεχ, κέρδισε τον Λουιζάο στο σπριντ, προσπέρασε τον Αρτούρ και έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Σε αυτήν την απρόσμενη εξέλιξη η Μπενφίκα αντέδρασε ιδανικά.
Δεν έχασε το μυαλό της, πίεσε με το σωστό τρόπο της και βρήκε την ευκαιρία να ισοφαρίσει μετά το χέρι του Αθπιλικουέτα στο 67'. Ο Καρδόσο ανέλαβε την ευθύνη και ευστόχησε, παίρνοντας αυτό που του στέρησαν, μάλλον άδικα, στο 51' (ακυρώθηκε γκολ για οφσάιντ). Το δικαιούταν η ομάδα της Λισαβόνας αυτό το γκολ, ίσως και ακόμη ένα. Ιδίως στο σουτ του Παραγουανού στο 82', το οποίο απέκρουσε με εκπληκτική εκτίναξη ο Τσεχ. Ήταν η ομάδα που κυνήγησε με διάφορους μεθόδους τη νίκη, η ομάδα που με τις αλλαγές του Ζεζούς έδειξε να μην βολεύεται με το 1-1. Η μοίρα όμως έπαιξε άσχημο παιχνίδι στους "αετούς" για δεύτερο σερί παιχνίδι.
Όταν ο Λάμπαρντ σημάδεψε το οριζόντιο δοκάρι στο 88', πίστεψαν ότι... γλίτωσαν από την κατάρα! Εμφανίστηκε όμως ο Ιβάνοβιτς να τους μπήξει το μαχαίρι στην καρδιά για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ημέρες και να χρίσει την Τσέλσι τροπαιούχο. Κλειδί του αγώνα Η φάση του 92' έκρινε τον τελικό και χάρισε στην Τσέλσι το βαρύτιμο τρόπαιο.
Το χέρι που έγραψε το σενάριο της αναμέτρησης ήθελε να είναι η Μπενφίκα το θύμα. MVP Το ήθελε πολύ αυτό το τρόπαιο ο Φρανκ Λάμπαρντ, ίσως το τελευταίο του με την Τσέλσι, και άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του στον τελικό. Ήταν παντού, έτρεξε σαν έφηβος (περισσότερα από 11 χιλ.) και θα μπορούσε να είχε σκοράρει σε δύο περιπτώσεις, κρίνοντας τη μάχη πριν από τον Ιβάνοβιτς. Αδύναμος κρίκος Ο Λουιζάο, με το περιβραχιόνιο στο μπράτσο, δεν λειτούργησε ηγετικά στην άμυνα της Μπενφίκα.
Έχασε τη μάχη από τον Τόρες στο πρώτο γκολ και όντας εξαφανισμένος στο δεύτερο γκολ άφησε ακάλυπτη την άμυνά του. Οι συνθέσεις: Μπενφίκα: Αρτούρ, Αλμέιδα, Γκαράι (78' Ζαρντέλ), Λουιζάο, Μελγαρέχο (66' Τζον), Πέρες, Μάτιτς, Ροδρίγο (66' Λίμα), Γκαϊτάν, Σάλβιο, Καρδόσο Τσέλσι: Τσεχ, Αθπιλικουέτα, Ιβάνοβιτς, Κέιχιλ, Κόουλ, Νταβίντ Λουίζ, Λάμπαρντ, Ραμίρες, Μάτα, Όσκαρ, Τόρες Κίτρινες: Λουιζάο - Όσκαρ Κόκκινες: Διαιτητής: Μπιέρν Κάιπερς (Ολλανδία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου