Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο - Ευρωπαίοι επιστήμονες, «διάβασαν» το γενετικό κώδικα του γορίλα, του τελευταίου μεγάλου πιθήκου που απέμενε να αποκωδικοποιηθεί το γονιδίωμα. Διαπιστώθηκε ότι το 15% του DNA του ανθρώπου είναι τελικά πιο κοντινό σε αυτό του γορίλα, παρά στου χιμπατζή.
Έχει ήδη διαβαστεί το DNA του ανθρώπου (το 2003), του χιμπατζή (το 2005) και του ουρακοτάγκου (το 2011), οπότε, με την προσθήκη πλέον και του γορίλα, θα είναι ευκολότερο να μελετηθούν οι ομοιότητες και οι διαφορές μεταξύ τους και με τον άνθρωπο.
Οι αρχικές εκτιμήσεις επιβεβαιώνουν ότι οι χιμπατζήδες είναι οι πιο στενοί συγγενείς μας, καθώς έχουμε κοινό περίπου το 99% του DNA. Ακολουθούν οι γορίλες με 98% κοινό DNA (περισσότερο από ό,τι πίστευαν ως τώρα οι επιστήμονες) και έπονται οι ουρακοτάγκοι με 97%. Η γενετική συγκριτική ανάλυση δείχνει πως εξελικτικά οι άνθρωποι διαχωρίστηκαν από τους ουρακοτάγκους κατά προσέγγιση πριν από 14 εκατ. χρόνια, από τους γορίλες πριν από 10 εκατ. χρόνια και από τους χιμπατζήδες πριν από 6 εκατ. χρόνια.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ρίτσαρντ Ντέρμπιν του Ινστιτούτου Wellcome Trust Sanger του Κέμπριτζ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο Nature, σύμφωνα με το BBC και τα πρακτορεία Ρόιτερ και Γαλλικό, ελπίζουν, όπως είπαν, να ανακαλύψουν γενετικές μεταλλάξεις, οι οποίες οδήγησαν στην ανάπτυξη της γλώσσας, του πολιτισμού και της επιστήμης στους ανθρώπους.
Ο Δρ Ντέρμπιν εξέφρασε την ελπίδα ότι «στα επόμενα 20 ως 30 χρόνια θα έχουμε πια μια βαθύτερη κατανόηση για το τι συνέβη γενετικά στην εξελικτική ιστορία μας και πώς εκείνα τα γονίδια επηρεάζουν πια τον εγκέφαλο και τις άλλες ιδιότητες που μας κάνουν σύγχρονους ανθρώπους». Η μεγάλη πρόκληση είναι κάποια στιγμή να εντοπισθούν εκείνα τα πρώτα γονίδια που, όταν εμφανίστηκαν, έκαναν εφικτή την αφηρημένη σκέψη στους ανθρώπους.
Ανατομικά οι σύγχρονοι άνθρωποι (homo sapiens) εμφανίστηκαν πριν από περίπου 200.000 χρόνια, όμως πιστεύεται ότι μόνο πριν από 50.000 χρόνια η διόγκωση του εγκεφάλου επέτρεψε την ανάδυση της νόησης και του πολιτισμού. Μέχρι τότε οι άνθρωποι κινούνταν ανάμεσα στους άλλους μεγάλους πιθήκους της Αφρικής, πιθανώς ζώντας περίπου όπως οι γορίλες. Το τι ακριβώς συνέβη από γενετικής πλευράς και επέτρεψε στους ανθρώπους να κάνουν το μεγάλο εξελικτικό άλμα, να φτιάξουν εργαλεία και να αρχίσουν να σκέφτονται αφηρημένα, είναι το μεγάλο ερώτημα.
Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία, παρόλο που οι άνθρωποι είναι περισσότερο συγγενείς με τους χιμπατζήδες, πολλά από τα επιμέρους ανθρώπινα γονίδια μοιάζουν πιο πολύ με αυτά των γοριλλών. Ένα από αυτά είναι εκείνο που επιτρέπει τόσο στους ανθρώπους όσο και στους γορίλες να ακούνε καλύτερα από τους άλλους μεγάλους πιθήκους.
Η αποκωδικοποίηση του DNA κατέστη εφικτή, όταν διαβάστηκε το γονιδίωμα ενός θηλυκού γορίλα των πεδιάδων με την ονομασία «Καμίλα», που ζει σήμερα σε ζωολογικό κήπο της Καλιφόρνια. Οι γορίλες επιζούν σήμερα ως επαπειλούμενο είδος σε λίγες απομονωμένες περιοχές της κεντρικής Αφρικής.
Ο μόνος μεγάλος πίθηκος, που το DNA του δεν έχει ακόμα διαβαστεί, είναι ο μπονόμπο, στενός συγγενής του χιμπατζή, αλλά ήδη η σχετική γενετική έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάμεσα στους ερευνητές που αποκωδικοποίησαν το DNA του γορίλα βρίσκεται ο καθηγητής Εμμανουήλ Δερμιτζάκης της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Γενεύης.
pathfinder.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου