Ευρω-αποβολή λόγω... Τσίπρα;

Απίθανες τερατολογίες έχουν θέσει σε κυκλοφορία το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ προκειμένου να τρομοκρατήσουν όσους μπορέσουν περισσότερους από τα σχεδόν τριάμισι εκατομμύρια ψηφοφόρους που εγκατέλειψαν τα δύο κόμματα, ώστε να επιστρέψουν σε αυτά. Να μην ψηφίσουν δηλαδή αντιμνημονιακά και πρωτίστως να μην ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ. «Αν βγει ο Τσίπρας, οι Γερμανοί θα διώξουν αμέσως την Ελλάδα από το ευρώ!» είναι η συνηθέστερη απειλή που ακούγεται.
Πρόκειται περί εντελώς αβάσιμης θεωρίας. Μπορεί κανείς να κατηγορήσει εύκολα και σωστά τους Γερμανούς για σκληρότητα, αλαζονεία, έλλειψη φαντασίας, δογματικές εμμονές κ.λπ., αλλά για έλλειψη λογικής ουδέποτε τους κατηγόρησε ακόμη και ο πιο άσπονδος εχθρός τους. Φυσικά και δεν συμπαθούν πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ ή τον Αλέξη Τσίπρα. Βεβαίως και προτιμούν μια πειθήνια στις εντολές τους ελληνική κυβέρνηση. Στερείται όμως πολιτικής σοβαρότητας ο ισχυρισμός ότι θα διώξουν την Ελλάδα από το ευρώ επειδή... δεν τους αρέσει ο Τσίπρας!
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Εν πρώτοις, όπως είναι πασίγνωστο, είναι νομικά αδύνατη η αποβολή της Ελλάδας από την ευρωζώνη, για τον απλούστατο και καταλυτικό λόγο ότι από τις συνθήκες δεν προβλέπεται καμιά απολύτως διαδικασία αποπομπής χώρας από το ευρώ.
Το Βερολίνο λοιπόν πρέπει να φύγει από το πλαίσιο νομιμότητας και να περάσει στο πεδίο των εκβιασμών για να διώξει τη χώρα μας. Με κάποιο πρόσχημα δηλαδή να πάψει να δίνει η ΕΕ στην Ελλάδα τις δόσεις του δανείου, παραβιάζοντας ουσιαστικά τις συμβατικές της υποχρεώσεις. Εδώ γεννιέται ένα πρώτο σοβαρό πρόβλημα.
Θα συμφωνήσουν όλες οι χώρες της Ευρωζώνης -δηλαδή και η Γαλλία του Ολάντ, η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία που βρίσκονται λίγο-πολύ σε ανάλογη μοίρα με τη δική μας- να εκβιάσουν την Ελλάδα με αυτόν τον χυδαίο και γκανγκστερικό τρόπο;
Δεν είναι καθόλου βέβαιο. Ας υποθέσουμε όμως ότι συμφωνούν όλοι να μας εκβιάσουν. Αν υποθέσουμε ότι όλα αυτά γίνονται επειδή έχουμε μια κυβέρνηση συνασπισμού με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, τι κόστος θα έχει για τη Γερμανία αν η ελληνική κυβέρνηση φέρει στη Βουλή τη δανειακή σύμβαση και την κηρύξει άκυρη, αρνούμενη πλέον να καταβάλει δόσεις; Πόσο αμελητέες θα είναι οι συνέπειες για το ήδη ευρισκόμενο σε άθλια κατάσταση ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα;
Ας υποθέσουμε και πάλι ότι οι Γερμανοί μισούν την Ελλάδα τόσο πολύ ώστε πληρώνουν και το κόστος αυτό και μας διώχνουν από το ευρώ. Αναλογίζεται κανείς πόσο τεράστιο θα ήταν το πολιτικό κόστος για το Βερολίνο να διαδηλώνουν εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες στο Σύνταγμα με σύνθημα «Κάτω το Τέταρτο Ράιχ!», να καίνε γερμανικές σημαίες, να γίνονται καθημερινά συγκρούσεις χιλιάδων διαδηλωτών με την αστυνομία που θα φυλάει τη γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα - και όλα αυτά να τα δείχνουν οι Αμερικανοί με το CNN και οι Αγγλοι με το BBC σε όλη την Ευρώπη και σε όλο τον πλανήτη;
Σε ελάχιστα 24ωρα οι αντιγερμανικές διαδηλώσεις θα απλωθούν σαν πυρκαγιά σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ο αντιγερμανισμός θα σαρώνει αρκετές ή πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Είναι δυνατόν ένας σώφρων άνθρωπος να πιστέψει ότι το Βερολίνο θα ακολουθήσει μια τόσο τυχοδιωκτική πολιτική σοβαρότατων κινδύνων μόνο και μόνο επειδή δεν... «γουστάρει» τον Τσίπρα; Ούτε κατά διάνοια!
Παραμύθια κατωτάτης πολιτικής υποστάθμης εγχώριας παραγωγής είναι αυτές οι ανοησίες. Εντελώς διαφορετική θα είναι η στάση των Γερμανών. Σε καμιά περίπτωση δεν θα διώξουν την Ελλάδα από το ευρώ μόνο και μόνο επειδή κέρδισε τις εκλογές ο Τσίπρας.
Με τη γνωστή τους μεθοδικότητα και με πλήρη επίγνωση της ισχύος τους, θα διαπραγματευθούν με οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση σχηματιστεί μετά τις εκλογές του Ιουνίου. Στόχος τους θα είναι να την πιέσουν αποτελεσματικά ώστε να την εγκλωβίσουν βαθμιαία στο γενικό πλαίσιο του Μνημονίου. Στο γενικό πλαίσιο, στη γενική κατεύθυνση, όχι στις επιμέρους λεπτομερείς διατάξεις.
Αυτό θα αφήσει περιθώρια βελτιώσεων της κατάστασης. Δεν πρόκειται δηλαδή να πέσουν να πεθάνουν οι Γερμανοί, αν ο Τσίπρας επαναφέρει αμέσως, όπως και θα κάνει, τις κλαδικές συμβάσεις!
Βερολίνο
Η διελκυστίνδα της ενσωμάτωσης
Πολιτική σταδιακού εγκλωβισμού στο πλαίσιο του Μνημονίου της νέας ελληνικής κυβέρνησης, που θα προκύψει από τις εκλογές του Ιουνίου, θα ακολουθήσει το Βερολίνο. Σε καμιά περίπτωση δεν θα επιχειρήσει να την υπονομεύσει, αν δεν του είναι αρεστή - και δεν θα του είναι, όπως όλα δείχνουν. Κανένα πρόβλημα δεν έχει όμως η γερμανική κυβέρνηση να επιδείξει σε αρχική φάση διαλλακτικότητα απέναντι σε μια πιο διεκδικητική ελληνική κυβέρνηση, αν κρίνει ότι αυτό είναι χρήσιμο για τη βαθμιαία ενσωμάτωσή της στη γερμανική πολιτική. Οι Γερμανοί γνωρίζουν ότι συνιστά στρατηγικού χαρακτήρα επιτυχία η ενδεχόμενη ενσωμάτωση μιας κατά βάση αντιμνημονιακής ελληνικής κυβέρνησης.