Κάποτε οι γειτονιές ήταν γεμάτες παιδιά ... φωνές και παιχνίδια... ... κρυφτό και κούκλες στα σκαλιά της πολυκατοικίας.... ... οι μάνες μας με μπικουτί να πίνουν καφέ στα μπαλκόνια... ... οι μπαμπάδες στα καφενεία για μπουρλότο ... εμείς με ελβιέλες και μακό μπλουζάκια ... τ΄ αγόρια με φυσοκάλαμα και πέτρες... ... τα κορίτσια με σπόρια και αφίσες της Μανίνας ... τις γειτόνισσες τις λέγανε κυρά Μαρία, κυρά Κατίνα, κυρά Φωφώ ... τις ξέραμε όλες.... ... όταν μας φώναζαν για θελήματα τρέχαμε... ... όταν μας φώναζαν για ησυχία ... γελούσαμε... ... τρώγαμε λουκουμάδες και το μαλλί της γριάς στα πανηγύρια ... λερωνόμασταν .... κυλιόμασταν στα χώματα .... ματώναμε ... τρώγαμε όλοι μαζί και οι μανάδες μας δεν δούλευαν .... οι πόρτες ήταν ανοιχτές και δεν φοβόμασταν ... παίζαμε τζαμί στο δρόμο ... πηγαίναμε με τα πόδια στην παραλία και δεν κουραζόμασταν ... με άδειες τσέπες και δεν μας ένοιαζε.... γνωρίζαμε παιδιά απ΄άλλες γειτονιές..... είχαμε πολλούς φίλους.... η μέρα δεν μας έφτανε... τα παιχνίδια δεν τέλειωναν... οι μάνες φώναζαν απ' τα μπαλκόνια να μαζευτούμε... όταν πεινούσαμε τρώγαμε σάντουιτς με τυρί και ντομάτα.... ... πηγαίναμε στο σχολείο κι οι τσάντες δεν ήταν βαριές.... τα τετράδια ήταν όλα μπλε και φορούσαμε ποδιές... όλοι αγόρια κορίτσια ... ... κάναμε γυμναστικές επιδείξεις ... ... δεν είχε ο καθένας το δωμάτιο του ... αλλά χωρούσαμε μια χαρά... δεν ζητούσαμε πολλά.... ήμασταν ξένοιαστοι... δεν υπήρχαν κομπιούτερ.... ούτε MSN.... δεν υπήρχαν κινητά.... ούτε ακίνητα.... δεν υπήρχε άγχος ούτε κατάθλιψη.... δεν ήμασταν μόνοι με μια οθόνη... δεν είχαμε πρόβλημα επικοινωνίας... δεν ανησυχούσαμε για το μέλλον... δεν αρρωσταίναμε συχνά... δεν πηγαίναμε σε ψυχολόγους.... σε διαιτολόγους.... σε γυμναστήρια.... δεν μας χωρούσε ο κόσμος όλος
κι ονειρευόμασταν.........
Αναρτήθηκε από αγερας
ΠΗΓΗ: Αχ Ελλάδα μου καημένη.... http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2011/08/blog-post_3244.html#ixzz1TqrXqcOO
Καλημερα σας φιλοι και φιλες του Αμανπιαρε. Αγαπητη ΠΗΓΗ ετσι ειναι δυστυχως η ζωη φτειαγμενη. Και οι πιο πισω γεννιες ελεγαν κατι αναλογο για την δικη μας συγκρισημο με την εποχη τους. Και κατι αναλογο θα γινει με αυτες που θ' ακολουθησουν. Σκοπος του ανθρωπου ειναι να γινετε καλυτερος αλλα υπαρχουν ορισμενοι που μπορουν να παρουσιασουν σε καποιους αλλους να νομιζουν οτι εγιναν καλυτεροι, κατι σαν κι αυτο που αναφερεις στο σχολιο σου. Νομιζουμε οτι γινομαστε καλυτεροι. Οταν αναπολεις τα πεντοβολα απεναντι στο MSN και το playstation σημαινει οτι προχωρησες χωρις να το θελεις. Ειμαι σιγουρος ομως οτι η ζωη εχει αρκετες επιλογες κι ο καθενας τις οριζει. Η ουσια παντως ειναι πως υπαρχουν αμετρητες εμπειριες λοιπον, και χαμενος ο καθε απων.....Καλημερα σας καλοι μου φιλοι να περνατε παντα καλα και με υγεια οσοι ακολουθησουν!!!
ΚΑΛΗΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑ ΣΤΟ ΦΩΤΗ ΚΑΙ ΟΣΟΥΣ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήShare
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε οι γειτονιές ήταν γεμάτες παιδιά ...
φωνές και παιχνίδια...
... κρυφτό και κούκλες στα σκαλιά της πολυκατοικίας....
... οι μάνες μας με μπικουτί να πίνουν καφέ στα μπαλκόνια...
... οι μπαμπάδες στα καφενεία για μπουρλότο
... εμείς με ελβιέλες και μακό μπλουζάκια
... τ΄ αγόρια με φυσοκάλαμα και πέτρες...
... τα κορίτσια με σπόρια και αφίσες της Μανίνας
... τις γειτόνισσες τις λέγανε κυρά Μαρία, κυρά Κατίνα, κυρά Φωφώ
... τις ξέραμε όλες....
... όταν μας φώναζαν για θελήματα τρέχαμε...
... όταν μας φώναζαν για ησυχία
... γελούσαμε...
... τρώγαμε λουκουμάδες και το μαλλί της γριάς στα πανηγύρια
... λερωνόμασταν
.... κυλιόμασταν στα χώματα
.... ματώναμε
... τρώγαμε όλοι μαζί και οι μανάδες μας δεν δούλευαν
.... οι πόρτες ήταν ανοιχτές και δεν φοβόμασταν
... παίζαμε τζαμί στο δρόμο
... πηγαίναμε με τα πόδια στην παραλία και δεν κουραζόμασταν
... με άδειες τσέπες και δεν μας ένοιαζε....
γνωρίζαμε παιδιά απ΄άλλες γειτονιές.....
είχαμε πολλούς φίλους....
η μέρα δεν μας έφτανε... τα παιχνίδια δεν τέλειωναν...
οι μάνες φώναζαν απ' τα μπαλκόνια να μαζευτούμε...
όταν πεινούσαμε τρώγαμε σάντουιτς με τυρί και ντομάτα....
... πηγαίναμε στο σχολείο κι οι τσάντες δεν ήταν βαριές....
τα τετράδια ήταν όλα μπλε και φορούσαμε ποδιές...
όλοι αγόρια κορίτσια ...
... κάναμε γυμναστικές επιδείξεις ...
... δεν είχε ο καθένας το δωμάτιο του
... αλλά χωρούσαμε μια χαρά...
δεν ζητούσαμε πολλά.... ήμασταν ξένοιαστοι...
δεν υπήρχαν κομπιούτερ.... ούτε MSN....
δεν υπήρχαν κινητά.... ούτε ακίνητα....
δεν υπήρχε άγχος ούτε κατάθλιψη....
δεν ήμασταν μόνοι με μια οθόνη...
δεν είχαμε πρόβλημα επικοινωνίας...
δεν ανησυχούσαμε για το μέλλον... δεν αρρωσταίναμε συχνά...
δεν πηγαίναμε σε ψυχολόγους.... σε διαιτολόγους....
σε γυμναστήρια.... δεν μας χωρούσε ο κόσμος όλος
κι ονειρευόμασταν.........
Αναρτήθηκε από αγερας
ΠΗΓΗ: Αχ Ελλάδα μου καημένη.... http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2011/08/blog-post_3244.html#ixzz1TqrXqcOO
Καλημερα σας φιλοι και φιλες του Αμανπιαρε. Αγαπητη ΠΗΓΗ ετσι ειναι δυστυχως η ζωη φτειαγμενη. Και οι πιο πισω γεννιες ελεγαν κατι αναλογο για την δικη μας συγκρισημο με την εποχη τους. Και κατι αναλογο θα γινει με αυτες που θ' ακολουθησουν. Σκοπος του ανθρωπου ειναι να γινετε καλυτερος αλλα υπαρχουν ορισμενοι που μπορουν να παρουσιασουν σε καποιους αλλους να νομιζουν οτι εγιναν καλυτεροι, κατι σαν κι αυτο που αναφερεις στο σχολιο σου. Νομιζουμε οτι γινομαστε καλυτεροι. Οταν αναπολεις τα πεντοβολα απεναντι στο MSN και το playstation σημαινει οτι προχωρησες χωρις να το θελεις. Ειμαι σιγουρος ομως οτι η ζωη εχει αρκετες επιλογες κι ο καθενας τις οριζει. Η ουσια παντως ειναι πως υπαρχουν αμετρητες εμπειριες λοιπον, και χαμενος ο καθε απων.....Καλημερα σας καλοι μου φιλοι να περνατε παντα καλα και με υγεια οσοι ακολουθησουν!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗΣΠΕΡΑ! ΑΠΟΨΕ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΦΙΛ ΚΑΙ ΜΕ ΒΡΑΔΥΝΕΣ ΕΥΧΕΣ. ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΣΟΦΟ! ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΗΜΙΜΑΘΕΙΣ!!!Λουκας.
ΑπάντησηΔιαγραφή