Δεν μας αρέσει απλώς, Σταυρούλα μου. Μας συνεπαίρνει. Κάθε στίχος και μια αλήθεια, κάθε στροφή και μια πληγή. Τους είπανε τρελούς, άξεστους, αγράμματους. Μπορεί να ήταν όλα αυτά. Αλλά από κάτι τέτοιους να φοβούνται όλα τα αφεντικά της γης. Γιατί αυτοί οι τρελοί, είναι το αλάτι της γης. Και κάποτε η ιστορία θα τους αποδώσει τις τιμές και τη δόξα που τους ανήκει.
Δική τους είναι μια χούφτα γης Μα εσύ, Χριστέ μου, τους ευλογείς Για να γλιτώσουν αυτή τη φλούδα απ' το τσακάλι και την αρκούδα. Δες πώς χορεύει ο Νικηταράς κι αηδόνι γίνεται ο ζουρνάς.
Από την ΄Ηπειρο ως το Μοριά κι από την Κρήτη στη λευτεριά το πανηγύρι κρατάει χρόνια στα μαρμαρένια της γης αλώνια. Κριτής κι αφέντης είναι ο Θεός και δραγουμάνος του ο λαός.
Ευτυχως που προλαβε η Ιστορια της Ελλαδος και εγραψε χρυσα γραμματα για καποιους ηρωες που στιγματησαν την Ελευθερια της για τους ηρωες που πρεπει να ειμαστε περηφανοι γι αυτους. Για τις επομενες γενιες στο μεγαλο βαθος του χρονου σκεφτομαι οτι οι Ελληνες (αν υπαρχουν μεχρι τοτε) θα εχουν δικη τους ιστορια για τους κλεφτες της Ελλαδος που λεηλατησαν τον τοπο και θα ντρεπονται για ολα αυτα τα αισχη. Επισης προβλεπω για μεχρι τοτε οτι θα εχουν καταργηθη οι παρελασεις πραγμα που θα το βιωσουν πολλες γεννιες μπροστα!
ΕΛΛΗΝΕΣ:ΟΤΙ ΚΑΜΟΜΕ ΘΑ ΤΟ ΚΑΜΟΜΕ ΜΟΝΑΧΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΜΕ ΕΛΠΙΔΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΘΕΩΡΟΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΕ γνωριζω από την κόψη
ΑπάντησηΔιαγραφήτου σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη
που με βία μετρά τη γη.
Απ' τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
Εκεί μέσα εκατοικούσες
πικραμένη, εντροπαλή,
κι ένα στόμα ακαρτερούσες,
έλα πάλι, να σου....
πει.
Aργειε νάλθει εκείνη η μέρα,
Και ήταν όλα σιωπηλά,
γιατί τάσκιαζε η φοβέρα
και τα πλάκωνε η σκλαβιά.
Δυστυχής! Παρηγορία
μόνη σου έμενε να λες
περασμένα μεγαλεία
και διηγώντας τα να κλαις.
Και ακαρτέρει, και ακαρτέρει
φιλελεύθερη λαλιά,
ένα εκτύπαε τ' άλλο χέρι
από την απελπισιά.
Κι έλεες: πότε, α! πότε βγάνω
το κεφάλι από τς ερμιές;
Κι αποκρίνοντο από πάνω
κλάψες, άλυσες, φωνές.
Τότε εσήκωνες το βλέμμα
μες στα κλάματα θολό,
και εις το ρούχο σου έσταζ' αίμα,
πλήθος αίμα Ελληνικό.
Με τα ρούχα αιματωμένα
ξέρω ότι έβγαινες κρυφά
να γυρεύεις εις τα ξένα
άλλα χέρια δυνατά.
Μοναχή το δρόμο επήρες,
εξανάλθες μοναχή.
Δεν είν' εύκολες οι θύρες,
εάν η χρεία τες κουρταλεί.
Aλλος σου έκλαψε εις τα στήθια,
άλλ' ανάσασιν καμιά
άλλος σου έταξε βοήθεια
και σε γέλασε φρικτά.
Aλλοι, οϊμέ! στη συμφορά σου
οπού εχαίροντο πολύ,
σύρε νάβρεις τα παιδιά σου,
σύρε ελέγαν οι σκληροί.
Φεύγει οπίσω το ποδάρι
και ολοκλήγορο πατεί
ή την πέτρα ή το χορτάρι
που τη δόξα σου ενθυμεί.
Ταπεινότατη σου γέρνει
η τρισάθλια κεφαλή,
σαν πτωχού που θυροδέρνει
κι είναι βάρος του η ζωή.
Ναι αλλά τώρα αντιπαλεύει
κάθε τέκνο σου με ορμή,
που ακατάπαυστα γυρεύει
ή τη νίκη ή τη θανή.
Απ' τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Ελπίζω να σας αρέσει ;;;;;;;;;;;;Σταυρούλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μας αρέσει απλώς, Σταυρούλα μου. Μας συνεπαίρνει. Κάθε στίχος και μια αλήθεια, κάθε στροφή και μια πληγή. Τους είπανε τρελούς, άξεστους, αγράμματους. Μπορεί να ήταν όλα αυτά. Αλλά από κάτι τέτοιους να φοβούνται όλα τα αφεντικά της γης. Γιατί αυτοί οι τρελοί, είναι το αλάτι της γης. Και κάποτε η ιστορία θα τους αποδώσει τις τιμές και τη δόξα που τους ανήκει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔική τους είναι μια χούφτα γης
Μα εσύ, Χριστέ μου, τους ευλογείς
Για να γλιτώσουν αυτή τη φλούδα
απ' το τσακάλι και την αρκούδα.
Δες πώς χορεύει ο Νικηταράς
κι αηδόνι γίνεται ο ζουρνάς.
Από την ΄Ηπειρο ως το Μοριά
κι από την Κρήτη στη λευτεριά
το πανηγύρι κρατάει χρόνια
στα μαρμαρένια της γης αλώνια.
Κριτής κι αφέντης είναι ο Θεός
και δραγουμάνος του ο λαός.
΄Εφη
Είναι πάρα πολύ καλό Έφη μου χρόνια πολλά και τα καλύτερα εύχομαι στην Πατρίδα μας Σταυρούλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως μια χούφτα άοπλοι και αγράμματοι τα κατάφεραν και μεις όχι ;;;;;;;;;;;;;; Σταυρούλα
ΑπάντησηΔιαγραφή"ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΗΝΕΣ"
ΑπάντησηΔιαγραφή"ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ"
Ευτυχως που προλαβε η Ιστορια της Ελλαδος και εγραψε χρυσα γραμματα για καποιους ηρωες που στιγματησαν την Ελευθερια της για τους ηρωες που πρεπει να ειμαστε περηφανοι γι αυτους. Για τις επομενες γενιες στο μεγαλο βαθος του χρονου σκεφτομαι οτι οι Ελληνες (αν υπαρχουν μεχρι τοτε) θα εχουν δικη τους ιστορια για τους κλεφτες της Ελλαδος που λεηλατησαν τον τοπο και θα ντρεπονται για ολα αυτα τα αισχη. Επισης προβλεπω για μεχρι τοτε οτι θα εχουν καταργηθη οι παρελασεις πραγμα που θα το βιωσουν πολλες γεννιες μπροστα!
ΑπάντησηΔιαγραφή