Καταργούνται με νόμο οι συλλογικές συβάσεις στις τράπεζες

ΔΙΠΛΟ ΔΩΡΟ ΣΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ: 30 ΔΙΣ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ ΤΡΑΠΕΖΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ!
ΝΕΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΔΙΑΛΥΕΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ!

Να βάλουν τις συλλογικές συμβάσεις των τραπεζοϋπαλλήλων στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, επιχειρούν Κυβέρνηση - τρόικα! Μάλιστα, εάν αυτό δεν μπορέσει να γίνει με τον εκβιασμό των τραπεζοϋπαλλήλων να συναινέσουν σε επιχερησιακές συμβάσεις, τότε η Κυβέρνηση, θα φέρει μέχρι τον Ιούνιο νόμο για να περάσει μονομερώς τις επιθυμητές αλλαγές!

Βλέπουμε λοιπόν, το ίδιο έργο που παίχτηκε σε δημόσιες επιχειρήσεις όπως η Ολυμπιακή, ο ΟΣΕ και οι αστικές συγκοινωνίες αυτή τη φορά να μεταφέρεται στις τράπεζες, τόσο τις ιδιωτικές όσο και τις δημόσιες (που αύριο θα γίνουν και αυτές ιδιωτικές)!
Τα παραπάνω θα προβλέπονται, στο Μνημόνιο Νο4, το οποίο θα συνδέει το νέο σκανδαλώδες πακέτο εγγυήσεων των € 30 δις, προς τις τράπεζες (ανεβάζοντας τη συνολική κρατική ενίσχυσή τους στα ε 103 δις), με τη μείωση του μισθολογικού και του λειτουργικού κόστους αλλά όχι μόνο! Έτσι οι τραπεζίτες παίρνουν διπλό δώρο, που τους χαρίζει απλόχερα η πλέον νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Μεταποιτευσης!
Αναλυτικά τα νέα δώρα του Μνημονίου προς τις τράπεζες!
Το Επικαιροποιημένο Μνημόνιο, θα προβλέπει σύμφωνα με ανώτατες τραπεζικές πηγές, την υποχρέωση των τραπεζών να υποβάλουν μέχρι το Μάιο, στην Τράπεζα της Ελλάδος, αναλυτική έκθεση σχετικά με το πώς θα επιτευχθούν τα εξής:
1. Μείωση του μισθολογικού και λειτουργικού κόστους: Αυτό με τη σειρά του θα σημαίνει τα παρακάτω:
Τεράστιες μισθολογικές περικοπές: Η τρόικα, συνδέει το μέτρο αυτό με τις επιχειρησιακές συμβάσεις, που θα οδηγήσει σε μισθούς πείνας. Εάν μάλιστα, δεν υπάρχουν «έμπρακτα αποτελέσματα», μέχρι τον Ιούνιο, θα υπάρξει αλλαγή, όπως είπαμε, του σχετικού νόμου για τις επιχειρησιακές συμβάσεις!
Μαζικές απολύσεις: Εδώ και αρκετούς μήνες, οι τράπεζες δεν ανανεώνουν πρακτικά καμία σύμβαση ορισμένου χρόνου. Πλέον, θα μπορούν να γενικεύσουν την πρακτική αυτή, με τις κυβερνητικές ευλογίες αλλά να απολύσουn και υπαλλήλους αορίστου χρόνου
Μακροχρόνιες άδειες: Ήδη η Τράπεζα Πειραιώς, έχει εφαρμόσει πρόγραμμα «εθελούσιας» μακροχρόνιας άδειας, με μειωμένες αποδοχές. Αρκετοί υπάλληλοι, δέχτηκαν πιέσεις να ενταχτούν σε αυτό προκειμένου να μην διακινδυνέψουν να απολυθούν!
Φυσικά, οι δραματικές αυτές αλλαγές, στη θέση των τραπεζοϋπαλλήλων, θα συμπαρασύρουν περαιτέρω, τα εργασιακά και μισθολογικά δικαιώματα, των εργαζομένων συνολικά στον χρηματοοικονομικό χώρο!
2. Πώληση θυγατρικών στο εξωτερικό: Φαίνεται, πως τελικά το «όραμα» του εγχωρίου τραπεζικού κεφαλαίου, να παίξει σημαντικό ρόλο στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, πάει περίπατο. Η τρόικα, πιέζει ασφυκτικά τους τραπεζίτες να ξεπουλήσουν όσο – όσο, τις θυγατρικές τους, προκειμένου να βελτιώσουν τους δείκτες κεφαλαιακής επάρκειάς τους! Οι θυγατρικές αυτές, αποτελούν μέχρι σήμερα τις «κότες με τα χρυσά αυγά», συνεισφέροντας στα τραπεζικά κέρδη, περισσότερο ακόμα και από ότι οι εγχώριες δραστηριότητες! Πληροφορίες υποστηρίζουν, πως το Επικαιροποιημένο Μνημόνιο, θα έχει συγκεκριμένες αναφορές στις θυγατρικές της Εθνικής και της Eurobank, σε Τουρκία και Πολωνία αντίστοιχα.
3. Μεσοπρόθεσμα σχέδια σχετικά με την απεξάρτηση από την ΕΚΤ: Μέχρι σήμερα, οι ελληνικές τράπεζες επιβιώνουν αντλώντας ρευστότητα με το σκανδαλώδες επιτόκιο του 1% από την ΕΚΤ, χρησιμοποιώντας τις κρατικές εγγυήσεις. Η πιθανότητα όμως η ΕΚΤ, να αποσύρει τα μέτρα αυτά ή να «σφίξει» τους σχετικούς όρους, οδηγούν την τρόϊκα να πιέσει τις τράπεζες να αναζητήσουν άλλες εναλλακτικές πηγές!
Βλέπουμε λοιπόν, πως το τραπεζικό κεφάλαιο που μέχρι πριν λίγα χρόνια αποτελούσε μια από τις δυναμικότερες και επιθετικότερες μερίδες του εγχώριου μεγάλου κεφαλαίου, πασχίζει πλέον να επιβιώσει! Στην προσπάθεια του αυτή είναι διατεθειμένο όχι μόνο να φάει τις σάρκες του, ξεπουλώντας τις θυγατρικές του, αλλά και να εξαπολύσει την πλέον λυσσαλέα επίθεση στους τραπεζοϋπαλλήλους!
Την ίδια στιγμή, η αγορά έχει κυριολεκτικά στεγνώσει από δάνεια, ενώ οι δανειολήπτες στενάζουν κάτω από τις πιέσεις των τραπεζών!
Επομένως, το αίτημα της εθνικοποίησης των τραπεζών, προκύπτει αβίαστα, καθώς αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση για την άσκηση μιας νέας χρηματοπιστωτικής πολιτικής με σκοπό την παραγωγική, κοινωνική και οικολογική ανασυγκρότηση της χώρας!

Πηγή:Αυτόνομη Παρέμβαση