Ο Σοπέν, πέθανε το 1849 σε ηλικία 39 ετών.
Η κατάσταση της υγείας του Σοπέν δεν ήταν καλή, όπως και πολλών μελών της οικογένειάς του. Υπέφερε από έντονο βήχα, από πνευμονικές λοιμώξεις, από πυρετό και, προς το τέλος της ζωής του, από πονοκεφάλους.Ο θάνατός του θα μπορούσε να αποδοθεί όχι στη φυματίωση, όπως γενικά πιστεύεται, αλλά σε κυστική ίνωση, μια γενετική ασθένεια που πλήττει τους πνεύμονες, σύμφωνα με Πολωνούς επιστήμονες. Αυτή η πιθανότητα δεν έχει ωστόσο επιβεβαιωθεί, έπειτα από την άρνηση της πολωνικής κυβέρνησης για την πραγματοποίηση τεστ DNA στην καρδιά του συνθέτη, η οποία διατηρείται στη Βαρσοβία. Ο συνθέτης υπέφερε επίσης από παραισθήσεις.
Οι ερευνητές συμπεραίνουν ότι ο Σοπέν έπασχε πιθανότατα από επιληψία εστιασμένη στο ινιακό λοβό. Αυτό το είδος της επιληψίας προκαλεί σύνθετες οπτικές παραισθήσεις, συνήθως σύντομες, αποσπασματικές και πάντα με την ίδια σειρά, συνοδευμένες μερικές φορές από εξάντληση και κρίσεις άγχους, ακριβώς όπως είναι οι παραισθήσεις από τις οποίες ο ίδιος έλεγε ότι υπέφερε.
Δύο Ισπανοί γιατροί, οι Μανουέλ Βάθκεθ Καρούντσο και Φρανθίσκο Μπράνιας Φερνάντεθ, των υπηρεσιών ραδιολογίας και νευρολογίας του νοσοκομείου του Λούγο, θέλησαν να εντοπίσουν από πού προέρχονταν οι παραισθήσεις του συνθέτη. Για το λόγο αυτό, εξέτασαν εξονυχιστικά όλες τις μαρτυρίες που περιλαμβάνονται σε βιβλία ανθρώπων του περιβάλλοντος του Σοπέν, ανάμεσά τους και της Γεωργίας Σάνδη, συντρόφου του επί μακρόν.
Τα αποτελέσματα των ερευνών τους δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Medical Humanities, που ανήκει στον όμιλο British Medical Journal.
Μία βιογραφία του συνθέτη και μουσικού (του Μπέρναρντ Γκαβότι, 1985) περιγράφει ένα περιστατικό που συνέβη κατά τη διάρκεια ιδιωτικής συναυλίας στο Μάντσεστερ, τον Αύγουστο 1948. Την ώρα που ερμήνευε τη σονάτα του σε σι ελάσσονα, εγκατέλειψε αιφνιδιαστικά το πιάνο, αμέσως μετά το σκέρτσο. "Βλέπω να βγαίνουν από τα πιάνο αυτά τα καταραμένα πλάσματα που έχουν ξαναεμφανισθεί μια μακάβρια νύκτα σε ένα μοναστήρι στη Μαγιόρκα", αφηγείται σε επιστολή του προς τη Γεωργία Σάνδη.
Στη Μαγιόρκα, κατά τη διάρκεια ταξιδιού δέκα χρόνια πριν, η Γεωργία Σάνδη διηγείται ότι ο περίβολος του μοναστηριού "ήταν γι΄ αυτόν γεμάτος τρομακτικά πλάσματα και φαντάσματα". Μια άλλη φορά στη Μαγιόρκα, ο Σοπέν, κατά τη διάρκεια ισχυρής βροχής, δεν μπορούσε πια να κάνει τη διάκριση ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, και έβλεπε ότι "πνίγεται σε μία λίμνη", "πεπεισμένος ότι είχε πεθάνει", σύμφωνα με τη Γεωργία Σάνδη.
Άλλες παραισθήσεις, σε άλλες περιστάσεις, τον έκαναν να νομίζει ότι φαντάσματα τον καλούσαν ή τον σφιχταγκάλιαζαν, ο θάνατος τού χτυπούσε την πόρτα, κ.α.
Οι ερευνητές εντόπισαν ορισμένες σταθερές: ο Σοπέν θυμόταν με ακρίβεια τις παραισθήσεις του, οι οποίες έρχονταν συχνά το βράδυ και συνέπιπταν μερικές φορές με οξείες λοιμώξεις και πυρετό. Οι παραισθήσεις ήταν σύνθετες και η εικόνα του θανάτου ήταν συχνά παρούσα.
Οι ερευνητές καταλήγουν ότι ο Σοπέν έπασχε πιθανότατα από επιληψία εστιασμένη στο ινιακό λοβό. Αυτό το είδος της επιληψίας προκαλεί σύνθετες οπτικές παραισθήσεις, συνήθως σύντομες, αποσπασματικές και πάντα με την ίδια σειρά, συνοδευμένες μερικές φορές από εξάντληση και κρίσεις άγχους, ακριβώς όπως είναι οι παραισθήσεις από τις οποίες ο ίδιος έλεγε ότι υπέφερε.
www.enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου