«Όλα τα πράγματα έχουν αρχή και τέλος». «Ποτέ μη λες ποτέ». Με αυτές τις φράσεις ο Πασχάλης Τερζής, ο μεγάλος λαϊκός καλλιτέχνης, με την γνήσια φωνή και τα τραγούδια που συντροφεύουν τους Έλληνες εδώ και 40 χρόνια, ξεκινά την αποκλειστική συνέντευξη.
Με ιδιαίτερη απλότητα, όπως πάντα, ο Τερζής ανοίγει την καρδιά του στον Μάκη Τριανταφυλλόπ
ουλο και μιλά για τις αναμνήσεις της ζωής του, την καριέρα του, τα μελλοντικά του σχέδια και για τα προβλήματα της κοινωνίας, όπως ο ίδιος τα αφουγκράζεται, συζητώντας με τον απλό κόσμο. Μετά τη μικρή περιπέτεια της υγείας του, επιστρέφει γεμάτος ενέργεια και ετοιμάζει δύο μεγάλες συναυλίες στην Κύπρο (11 και 13 Αυγούστου).
Δεν θέλει να ακούσει ούτε γι’ αστείο τη λέξη «συνταξιούχος». Ο Πασχάλης ήταν και παραμένει λαϊκός. Από το δύσκολο ξεκίνημά του, πριν από ακριβώς 40 χρόνια, μέχρι την τελευταία του εμφάνιση στις αθηναϊκές πίστες, γνωρίζει καλύτερα απ’ τον καθένα πότε πρέπει να αποσυρθεί και πότε να αποζημιώσει τον κόσμο που τον αγάπησε όλα αυτά τα χρόνια. «Θα φανεί αν με θέλει ο κόσμος»
Οι μεγάλες επιτυχίες και η καριέρα του, που θα ζήλευαν πολλοί, δεν τον άγγιξαν. Με λόγια μετρημένα, παραδίδει μαθήματα ήθους και απλότητας. Σχολιάζοντας την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο του τραγουδιού αναφέρει: «Μπορεί να θέλω να τραγουδήσω και να μην το επιθυμεί ο κόσμος», «οι τραγουδιστές δεν πρέπει να γίνονται κατεστημένο. Ο κόσμος καίγεται και εμείς χτενιζόμαστε».
Σε ερώτηση για τις υψηλές τιμές στα νυχτερινά μαγαζιά ο Πασχάλης τονίζει ότι αν οι καλλιτέχνες αποφασίσουν να ρίξουν το κασέ τους, τότε οι τιμές θα είναι προσιτές για όλους. «Ο κόσμος θα ξεσηκωθεί» Οι συνήθειες και η καθημερινότητα του δεν έχουν αλλάξει. Στο καφενείο της γειτονιάς του μιλά με τουςφίλους, τον απλό κόσμο και βιώνει από κοντά όλα τα προβλήματα της κοινωνίας. «Όπως ο κόσμος αγανακτεί και θυμώνει, το ίδιο και εγώ», λέει με νόημα. «Φοβάμαι ότι οι επόμενοι μήνες θα ναι δύσκολοι, οι άνθρωποι θα ξεσηκωθούν, δεν αντέχουν».
«Το πρώτο μου μεροκάματο» «Το πρώτο μου μεροκάματo ήταν 100 δραχμές, σαν τραγουδιστής γιατί εργαζόμουν και ως γυψαδόρος, που έπαιρνα 40 δραχμές την εβδομάδα. Αν γυρίζαμε στη δραχμή θα ήθελα να ξεκινήσω όπως τότε. Έκανα όλες τις δουλειές όχι γιατί μου τις επέβαλε κάποιος αλλά γιατί μου άρεσαν. Δεν έκανα κάτι με το ζόρι».
Με ιδιαίτερη απλότητα, όπως πάντα, ο Τερζής ανοίγει την καρδιά του στον Μάκη Τριανταφυλλόπ
ουλο και μιλά για τις αναμνήσεις της ζωής του, την καριέρα του, τα μελλοντικά του σχέδια και για τα προβλήματα της κοινωνίας, όπως ο ίδιος τα αφουγκράζεται, συζητώντας με τον απλό κόσμο. Μετά τη μικρή περιπέτεια της υγείας του, επιστρέφει γεμάτος ενέργεια και ετοιμάζει δύο μεγάλες συναυλίες στην Κύπρο (11 και 13 Αυγούστου).
Δεν θέλει να ακούσει ούτε γι’ αστείο τη λέξη «συνταξιούχος». Ο Πασχάλης ήταν και παραμένει λαϊκός. Από το δύσκολο ξεκίνημά του, πριν από ακριβώς 40 χρόνια, μέχρι την τελευταία του εμφάνιση στις αθηναϊκές πίστες, γνωρίζει καλύτερα απ’ τον καθένα πότε πρέπει να αποσυρθεί και πότε να αποζημιώσει τον κόσμο που τον αγάπησε όλα αυτά τα χρόνια. «Θα φανεί αν με θέλει ο κόσμος»
Οι μεγάλες επιτυχίες και η καριέρα του, που θα ζήλευαν πολλοί, δεν τον άγγιξαν. Με λόγια μετρημένα, παραδίδει μαθήματα ήθους και απλότητας. Σχολιάζοντας την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο του τραγουδιού αναφέρει: «Μπορεί να θέλω να τραγουδήσω και να μην το επιθυμεί ο κόσμος», «οι τραγουδιστές δεν πρέπει να γίνονται κατεστημένο. Ο κόσμος καίγεται και εμείς χτενιζόμαστε».
Σε ερώτηση για τις υψηλές τιμές στα νυχτερινά μαγαζιά ο Πασχάλης τονίζει ότι αν οι καλλιτέχνες αποφασίσουν να ρίξουν το κασέ τους, τότε οι τιμές θα είναι προσιτές για όλους. «Ο κόσμος θα ξεσηκωθεί» Οι συνήθειες και η καθημερινότητα του δεν έχουν αλλάξει. Στο καφενείο της γειτονιάς του μιλά με τουςφίλους, τον απλό κόσμο και βιώνει από κοντά όλα τα προβλήματα της κοινωνίας. «Όπως ο κόσμος αγανακτεί και θυμώνει, το ίδιο και εγώ», λέει με νόημα. «Φοβάμαι ότι οι επόμενοι μήνες θα ναι δύσκολοι, οι άνθρωποι θα ξεσηκωθούν, δεν αντέχουν».
«Το πρώτο μου μεροκάματο» «Το πρώτο μου μεροκάματo ήταν 100 δραχμές, σαν τραγουδιστής γιατί εργαζόμουν και ως γυψαδόρος, που έπαιρνα 40 δραχμές την εβδομάδα. Αν γυρίζαμε στη δραχμή θα ήθελα να ξεκινήσω όπως τότε. Έκανα όλες τις δουλειές όχι γιατί μου τις επέβαλε κάποιος αλλά γιατί μου άρεσαν. Δεν έκανα κάτι με το ζόρι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου