ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Κόμπλεξ: Πως να τα αντιμετωπίσεις....

Δυστυχώς, η κοινωνία μας έχει μία εμμονή με την τελειότητα, συνδέοντάς την με την αποδοχή και την αξία των ανθρώπων. Έχουν τεθεί πρότυπα τα οποία δεν ταιριάζουν στην πλειοψηφία των ατόμων που περιέχονται στην κοινωνία μας.
Κάθε είδους διαφορετικότητα, λοιπόν, τείνει να διαβρώνει αυτή την ποθητή εναρμόνιση με το ιδανικό. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν υπάρχει το τέλειο. Ωστόσο, λόγω της έμφασης που δίδεται στο συγκεκριμένο θέμα, δύσκολα διακρίνουμε αυτό το πασιφανές και λογικό γεγονός, με αποτέλεσμα να διχαζόμαστε ανάμεσα στην έμφυτη τάση μας να αγαπάμε τον εαυτό μας και τους άλλους άνευ όρων και στη “μόδα” που μας υποτάσσει να απαρνιόμαστε κάθε τι το διαφορετικό. Έτσι, εκ των πραγμάτων, δημιουργείται η χαμηλή αυτοεκτίμηση που μαστίζει τον κόσμο στις ημέρες μας.
Εφόσον είναι δεδομένο πως δεν θα φτάσουμε ποτέ στο σημείο να είμαστε αψεγάδιαστοι (βασισμένο στα υπάρχοντα δεδομένα της κοινωνίας μας), μα συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως μόνο στην απόλυτη τελειότητά μας θα μπορέσουμε να γίνουμε αποδεκτοί από τον εαυτό μας και κατ’ επέκτασή και από τους άλλους, είμαστε διαρκώς ενάντια στον εαυτό μας, προσπαθώντας να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε αυτά που μας αποκλείουν από την ολοκληρωμένη αποδοχή και αγάπη. Με αυτόν το μεγάλο πρόλογο, καταλήγω στο θέμα που θέτεις, λόγω της μυωπίας που απέκτησες και των γυαλιών οράσεως που θα πρέπει να φορέσεις.
 Αν και δεν σου φαίνεται λογική η ανασφάλεια που νιώθεις, πιθανώς να προέρχεται από βαθύτερα αίτια τα οποία να την δικαιολογούν. Αν, μέχρι στιγμής, ένιωθες πως ήσουν λίγο-πολύ σαν τους φίλους και συνομήλικούς σου, αυτή η αλλαγή, όσο μηδαμινή και αν φαντάζει/είναι, εσένα μπορεί να σου προξένησε αμφιβολίες για το αν θα συνεχίσεις να “ανήκεις”. Μεγάλο θέμα το “ανήκω” που σηκώνει εκτενή ανάλυση! Εάν, όντως, έχει έτσι το θέμα, καλό είναι να κατανοήσεις αυτές τις ανασφάλειες από τη ρίζα τους.
 Αναρωτήσου: Είναι αρκετά τραγικό το να έχει κάποιος μυωπία, ώστε να τον απορρίψει ο κοινωνικός του κύκλος; Η απάντηση, ακόμα και σε ένα πολύ πιο πολύπλοκο θέμα, θα πρέπει πάντα να είναι “όχι”. Αν είναι “ναι”, τότε καλό θα ήταν να αναθεωρήσεις τα άτομα που κάνεις παρέα και να αξιολογήσεις εις βάθους τη σχέση σας. Τι σας συνέδεε μέχρι τώρα; Είχε ουσία ή ήταν απλά φιλία που διαμορφώθηκε, ώστε κάθε μέλος της παρέας να καλύψει ένα προσωπικό του κενό; Αν τείνεις προς τη δεύτερη επιλογή, τότε είτε σε απορρίψουν είτε όχι θα έχει σημασία για το ποιος είσαι και για την αξία σου;