Έχουν περάσει 25 χρόνια από την πτώση του τείχους του Βερολίνου, που για 28 χρόνια είχε διχοτομήσει τη Γερμανία. Οι ειρηνικές διαδηλώσεις που ξεκίνησαν το 1989 είχαν αίτημα την ελεύθερη μετακίνηση μέσα στη Γερμανία...
Τελικά, στις 9 Νοεμβρίου ο εκπρόσωπος Τύπου της Ανατολικής Γερμανίας ανακοίνωσε το άνοιγμα των συνόρων.
"Άκουσα θόρυβο από το δρόμο. Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου και άνοιξα το παράθυρο. Είδα ένα πλήθος να πηγαίνει κάπου", θυμάται ο ευρωβουλευτής Alain Lamassoure (ΕΛΚ, Γαλλία) που έτυχε να βρίσκεται στο Βερολίνο την 9η Νοεμβρίου, όταν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της Ανατολικής Γερμανίας ανακοίνωνε το "άμεσο" άνοιγμα των συνόρων.
Το 1945, μετά το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, η Γερμανία χωρίστηκε σε τέσσερις Ζώνες Κατοχής, οι οποίες ελέγχονταν και διοικούνταν από τους Συμμάχους (ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση, Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία) σύμφωνα με τις αποφάσεις της Συνόδου της Γιάλτας. Με ανάλογο τρόπο μοιράστηκε και το Βερολίνο, η πρώην πρωτεύουσα της ναζιστικής Γερμανίας, σε τέσσερις τομείς. Ταυτόχρονα άρχιζε ο Ψυχρός Πόλεμος σε όλα τα επίπεδα.
Το Βερολίνο έγινε το κεντρικό θέατρο επιχειρήσεων στην μάχη των μυστικών υπηρεσιών από Ανατολή και Δύση. Το 1948 σημειώθηκε η πρώτη μεγάλη κρίση με τον αποκλεισμό του Βερολίνου από την Σοβιετική Ένωση. Το τείχος που χώριζε την πόλη σε Ανατολική και Δυτική ήταν το αποτέλεσμα του ψυχρού πολέμου. Κτίστηκε από την κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας για να αποτρέψει τους πολίτες της να αυτομολούν από την Ανατολή στη Δύση. Από το 1989, όταν άνοιξαν τα σύνορα, το μεγαλύτερο κομμάτι του τείχους κατεδαφίστηκε. Μετά τον β΄παγκόσμιο πόλεμο η Γερμανία χωρίστηκε σε δύο κράτη με τις συμμαχικές δυνάμεις να κρατάνε τον έλεγχο της Δυτικής πλευράς του Βερολίνου που ήταν περικυκλωμένη από την ανατολική Γερμανία. Μέχρι το 1961 η ανατολικογερμανοί μπορούσαν να κινηθούν ελεύθερα μεταξύ των δύο τμημάτων ανατολικού – δυτικού. Αλλά η καλή ζωή του δυτικού Βερολίνου έκανε τους ανατολικούς να μετακομίζουν εκεί περίπου 20.000 το μήνα.
Ο Γκένσερ θυμάται Τη βραδιά που άνοιξε το τείχος του Βερολίνου πριν από 25 χρόνια στο τιμόνι της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής ήταν ο Χανς Ντίτριχ Γκένσερ. Στο μικρόφωνο της Deutsche Welle ο Γκένσερ επαναφέρει στη μνήμη του τις δραματικές στιγμές, όπως τις έζησε στη Βαρσοβία, όπου βρίσκονταν σε επίσημη επίσκεψη με τον τότε καγκελάριο Χέλμουτ Κολ. «Ήμασταν προσκεκλημένοι από τη νέα πολωνική κυβέρνηση, που προέκυψε από την Αλληλεγγύη, σε επίσημο δείπνο, όταν μας ήρθε ξαφνικά η είδηση ότι το Τείχος άνοιξε. Μπορείτε να φανταστείτε ότι ήταν το πιο σύντομο επίσημο δείπνο της ζωής μου, γιατί ο καγκελάριος κι εγώ είχαμε την ανάγκη να συσκεφθούμε και να αποφασίσουμε, πότε θα επιστρέφαμε στο Βερολίνο. Γιατί τέτοιες στιγμές ήταν απαραίτητη η παρουσία μας στο Βερολίνο». Ο Χανς Ντίτριχ Γκένσερ παραδέχεται ότι κανείς δεν μπορούσε να υποθέσει ή να προβλέψει ότι εκείνη τη βραδιά θα άνοιγε το Τείχος, αλλά ήταν ολοφάνερο ότι στην πρώην Αν. Γερμανία είχαν δρομολογηθεί ριζικές μεταρρυθμίσεις τους προηγούμενους μήνες.
Το 1945, μετά το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, η Γερμανία χωρίστηκε σε τέσσερις Ζώνες Κατοχής, οι οποίες ελέγχονταν και διοικούνταν από τους Συμμάχους (ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση, Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία) σύμφωνα με τις αποφάσεις της Συνόδου της Γιάλτας. Με ανάλογο τρόπο μοιράστηκε και το Βερολίνο, η πρώην πρωτεύουσα της ναζιστικής Γερμανίας, σε τέσσερις τομείς. Ταυτόχρονα άρχιζε ο Ψυχρός Πόλεμος σε όλα τα επίπεδα.
Το Βερολίνο έγινε το κεντρικό θέατρο επιχειρήσεων στην μάχη των μυστικών υπηρεσιών από Ανατολή και Δύση. Το 1948 σημειώθηκε η πρώτη μεγάλη κρίση με τον αποκλεισμό του Βερολίνου από την Σοβιετική Ένωση. Το τείχος που χώριζε την πόλη σε Ανατολική και Δυτική ήταν το αποτέλεσμα του ψυχρού πολέμου. Κτίστηκε από την κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας για να αποτρέψει τους πολίτες της να αυτομολούν από την Ανατολή στη Δύση. Από το 1989, όταν άνοιξαν τα σύνορα, το μεγαλύτερο κομμάτι του τείχους κατεδαφίστηκε. Μετά τον β΄παγκόσμιο πόλεμο η Γερμανία χωρίστηκε σε δύο κράτη με τις συμμαχικές δυνάμεις να κρατάνε τον έλεγχο της Δυτικής πλευράς του Βερολίνου που ήταν περικυκλωμένη από την ανατολική Γερμανία. Μέχρι το 1961 η ανατολικογερμανοί μπορούσαν να κινηθούν ελεύθερα μεταξύ των δύο τμημάτων ανατολικού – δυτικού. Αλλά η καλή ζωή του δυτικού Βερολίνου έκανε τους ανατολικούς να μετακομίζουν εκεί περίπου 20.000 το μήνα.
Ο Γκένσερ θυμάται Τη βραδιά που άνοιξε το τείχος του Βερολίνου πριν από 25 χρόνια στο τιμόνι της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής ήταν ο Χανς Ντίτριχ Γκένσερ. Στο μικρόφωνο της Deutsche Welle ο Γκένσερ επαναφέρει στη μνήμη του τις δραματικές στιγμές, όπως τις έζησε στη Βαρσοβία, όπου βρίσκονταν σε επίσημη επίσκεψη με τον τότε καγκελάριο Χέλμουτ Κολ. «Ήμασταν προσκεκλημένοι από τη νέα πολωνική κυβέρνηση, που προέκυψε από την Αλληλεγγύη, σε επίσημο δείπνο, όταν μας ήρθε ξαφνικά η είδηση ότι το Τείχος άνοιξε. Μπορείτε να φανταστείτε ότι ήταν το πιο σύντομο επίσημο δείπνο της ζωής μου, γιατί ο καγκελάριος κι εγώ είχαμε την ανάγκη να συσκεφθούμε και να αποφασίσουμε, πότε θα επιστρέφαμε στο Βερολίνο. Γιατί τέτοιες στιγμές ήταν απαραίτητη η παρουσία μας στο Βερολίνο». Ο Χανς Ντίτριχ Γκένσερ παραδέχεται ότι κανείς δεν μπορούσε να υποθέσει ή να προβλέψει ότι εκείνη τη βραδιά θα άνοιγε το Τείχος, αλλά ήταν ολοφάνερο ότι στην πρώην Αν. Γερμανία είχαν δρομολογηθεί ριζικές μεταρρυθμίσεις τους προηγούμενους μήνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου