Τα δάκρυα χαράς όταν έπιασε στα χέρια της το εξώφυλλο του πρώτου της δίσκου, οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισε και τη βοήθησαν να ανακαλύψει τον «παράδεισό» της, η εμφάνισή της στο Gay Pride της Αθήνας και η υποστήριξή της στην Conchita Wurst. Η Ελένη Δήμου στην πιο ώριμη φάση της καριέρας της, μετράει 35 χρόνια στο τραγούδι, και λέει μόνο αλήθειες…
Έχεις ζήσει την ελληνική δισκογραφία την εποχή που τα albums των καλλιτεχνών γίνονταν χρυσά όταν πουλούσαν 50.000 αντίτυπα και πλατινένια στα 100.000. Πόσο διαφορετικά σου φαίνονται τα πράγματα τώρα;Τώρα πια το ρόλο των δισκογραφικών εταιριών σχεδόν τον παίζει το διαδίκτυο που βοήθησε σημαντικά να ενωθούν μουσικές κουλτούρες. Όποιος θέλει να παρουσιάσει κάτι καινούριο το ανεβάζει στο youtube. Από τη στιγμή όμως που ουσιαστικά δεν υπάρχουν δισκογραφικές εταιρίες, αυτό που έχει σημασία για έναν καλλιτέχνη είναι πόσο καλός είναι στις live εμφανίσεις του. Δεν ξέρω να απαντήσω αν είναι χειρότερα ή καλύτερα τα πράγματα για έναν νέο τραγουδιστή που θέλει να δείξει τη δουλειά του. Από τη στιγμή, όμως, που δεν υπάρχει το φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης ή οι μουσικοί διαγωνισμοί της Κέρκυρας, δεν έχει πολλές ευκαιρίες να δείξει τι μπορεί να κάνει. Θα συμβούλευες ένα νέο τραγουδιστή να πάει στο «The Voice»; Είναι ένα αξιοπρεπές παιχνίδι, αναγνωρίζω ότι είναι σχεδόν η μόνη λύση που υπάρχει πια για τα νέα παιδιά, αλλά δε νομίζω ότι θα τα συμβούλευα να συμμετάσχουν στο «The Voice». Τον χειμώνα θα βγει το επόμενο «The Voice» και πάλι κάποιοι πολύ αξιόλογοι καλλιτέχνες θα αναδειχθούν μέσα από αυτό. Τι θα γίνει με τους προηγούμενους;
Θα τους ξεχάσουμε; Σίγουρα, όλα αυτά τα talent shows δίνουν την ευκαιρία στους συμμετέχοντες να κάνουν γνωστά τα πρόσωπά τους. Αλλά δεν είμαι σίγουρη αν συμβαίνει το ίδιο και με τις φωνές τους. Πόσο εύκολα μπορεί να αναγνωρίσει ο άλλος τη φωνή σου, αν δεν δισκογραφείς και αν τα τραγούδια σου δεν μιλούν στην ψυχή του; Εσύ, συνάντησες δυσκολίες στο ξεκίνημά σου; Ήμουν τυχερή γιατί ο Δημήτρης Χορν με σύστησε στον Μάνο Χατζιδάκι και έτσι είχα την ευκαιρία να ερμηνεύσω τραγούδια του Δημήτρη Λέκκα. Εκεί με είδε η Minos-Emi και μου ζήτησε να υπογράψουμε συμβόλαιο. Αλλά με είχαν δύο χρόνια στην αναμονή μέχρι να κυκλοφορήσω τελικά το πρώτο μου album «Έχω φίλους».
Δεν ρώτησα ποτέ γιατί καθυστέρησαν τόσο πολύ. Όταν, όμως, είδα το εξώφυλλο του πρώτου μου δίσκου, δεν με ενδιέφερε τίποτα πια! Ήταν σαν να κρατάω όλο το χρυσάφι της γης στα χέρια μου! Θυμάμαι, όταν μου έφερε τη μακέτα ο Γιώργος Λεφεντάριος, δάκρυσα από χαρά! Πολύ συγκινητική ήταν και η στιγμή που έκανα το πρώτο μου εξώφυλλο σε περιοδικό. Ήταν χειμώνας του 1982. Με είχαν ενημερώσει από την εταιρία μου ότι θα ήμουν στο εξώφυλλο του περιοδικού «Ρομάντσο», που κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή. Το προηγούμενο βράδυ δεν κοιμήθηκα από την ανυπομονησία μου και πήγα πρωί-πρωί στην Ομόνοια, γιατί στα περίπτερα εκεί, έβγαινε πιο πριν. Το αποτέλεσμα ήταν, από το κρύο, να ανεβάσω 40 πυρετό και να μείνω στο κρεβάτι τις επόμενες μέρες (γελάει). Την εποχή που ξεκινούσες, το σγουρό μαλλί δεν ήταν τόσο της μόδας. Υπήρχαν άνθρωποι που σε συμβούλευσαν να το ισιώσεις; Εγώ τα ίσιωνα τα μαλλιά μου. Μέχρι που μία μέρα έτυχε να πάω στις πρόβες που είχαμε με τον Γιώργο Νταλάρα με το φυσικό μου μαλλί, που είναι σγουρό. Με βλέπει, λοιπόν, η γυναίκα του, η Άννα, και μου λέει:
«Έκανες περμανάντ; Πολύ σου πάει!». Όταν της είπα ότι έτσι είναι κανονικά τα μαλλιά μου, μου λέει: «Μην τα ξανα-ισιώσεις ποτέ!». Στην Άννα το χρωστάω αυτό (γελάει). Από τότε δεν τα έχω ξανα-ισιώσει! Και μάλιστα υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν ότι φοράω τρέσες. Δεν μπορούν να πιστέψουν ότι ακόμα έχω τόσο πλούσιο μαλλί. Στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 και στις αρχές του ‘90, οι δίσκοι σου γίνονταν χρυσοί και πλατινένιοι. Κλονίστηκες όταν μερικά χρόνια μετά τα cds σου έπαψαν πια να πουλάνε τόσο πολύ; Εκείνη την περίοδο άλλαξα εταιρία και από τη Sony Music, επέστρεψα στη Minos-Emi. Αυτό λίγο μου κόστισε… Εκεί ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Στην αρχή γκρίνιαξα λίγο, αλλά μετά συμβιβάστηκα. Ξέρεις κάτι; Όταν έχεις ισορροπημένη προσωπική ζωή, καταλαβαίνεις ότι υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα από την καριέρα. Αντιμετώπισες οικονομικές δυσκολίες; Έχω περάσει πολύ δύσκολα! Έτσι κι αλλιώς, το νυχτοκάματο που θα έπαιρνα εγώ, δεν συγκρινόταν με αυτό τον λαϊκών τραγουδιστών. Και δικαιολογημένα γιατί, ακόμα και αν εμφανιζόμουν σε ένα λαϊκό σχήμα, στις δωδεκάμισι-μία παρά είχα τελειώσει το πρόγραμμά μου. Αυτό αυτομάτως σημαίνει ότι δεν ήμουν ποτέ από τις ακριβοπληρωμένες τραγουδίστριες, οπότε ούτε αποταμιεύσεις μπορούσα να έχω, ούτε τίποτα. Έτυχε να κάνει και ο σύζυγός μου (σ.σ. ο παραγωγός Άκης Γκολφίδης) μία επιχειρηματική κίνηση που δεν του βγήκε και δυσκολευτήκαμε πολύ οικονομικά! Υπήρξε περίοδος που ζούσαμε με 300 ευρώ το μήνα! Αλλά δεν το έβαλα ποτέ κάτω, ούτε έφτασα ποτέ στα πρόθυρα της κατάθλιψης.
Ο άνθρωπος κρύβει μέσα του τεράστια αδύναμη! Τώρα λέω ότι «καλώς έγιναν όσα έγιναν» γιατί ανακάλυψα τον παράδεισό μου, που είναι μία ηλιόλουστη μέρα, μαζί με τον άντρα μου και το παιδί μου. Υπάρχουν ωραιότερα πράγματα στη ζωή από τα υλικά αγαθά! Και δημιουργικά, αισθάνομαι ότι είμαι πιο ώριμη πια. Αυτή την περίοδο μάλιστα παρουσιάζουμε μαζί με τον Παναγιώτη Πετράκη, τον Μάκη Δελαπόρτα, τον Μέμο Μπεγνή και την Άριελ Κωνσταντινίδη τις «Μέρες ραδιοφώνου» στην Αθήνα και δεν αποκλείεται η παράσταση να παρουσιαστεί και στην Κύπρο. Θα σε ενδιέφερε να κυκλοφορήσεις ένα καινούριο cd; Ξέρεις πόσοι νέοι δημιουργοί μου στέλνουν τραγούδια τους; Άντε και τα ηχογράφησα! Πώς θα κυκλοφορήσουν; Έκανα πρόσφατα ένα νέο κομμάτι με τον Γιάννη Μηλιώκα. Έχει μείνει στο συρτάρι και περιμένει… Το 1990 κυκλοφόρησες το maxi single «Everybody needs a friend», που απευθυνόταν στην αγορά του εξωτερικού. Ονειρευόσουν να κάνεις διεθνή καριέρα;
Εκείνη την περίοδο ένας Άγγλος παραγωγός πρότεινε να κυκλοφορήσουν κάποια τραγούδια μου στο εξωτερικό. Αλλά υπήρχε ένας όρος που δεν ικανοποιούσε τη Sony Music, την εταιρία στην οποία άνηκα τότε και τελικά χάλασε η συμφωνία. Μετά από αυτό εγκατέλειψα την προσπάθεια και είπα: «Μια χαρά είμαι κι εδώ!». Μετανιώνεις σήμερα που δεν το κυνήγησες περισσότερο; Όχι. Θεωρώ ότι η μόνη που θα μπορούσε να κάνει καριέρα στο εξωτερικό ήταν η Έλενα Παπαρίζου γιατί είχε όλο το πακέτο. Την Έλενα την υποστήριζα από την εποχή της Eurovision! Θυμάμαι, είχα βρεθεί σε μία εκπομπή της ΕΡΤ το 2005, μαζί με την κυρία Γκολεμά η οποία είπε: «Αφού δεν το πήρε ο Σάκης, δεν θα το πάρει κανένας» και επαναστάτησα: «Σοβαρολογείτε; Η Έλενα είναι ο άσσος στο μανίκι», της είχα πει τότε και δικαιώθηκα γιατί γύρισε με την πρώτη θέση, κάτι που θεωρώ ότι θα έπρεπε να εκμεταλλευτεί περισσότερο. Η Έλενα, μιλάει τα αγγλικά σαν να είναι η μητρική της γλώσσα και μπορεί να βγάλει και το ανάλογο συναίσθημα τραγουδώντας ξένα τραγούδια. Εμένα, στόχος μου τότε ήταν να βγω στο εξωτερικό ως Ελληνίδα τραγουδίστρια τραγουδώντας έθνικ κομμάτια. Μια και μιλάμε για τη Eurovision, πώς κρίνεις τη φετινή νίκη της Αυστρίας με την Conchita Wurst; Είναι ένα αγόρι με πολύ σπουδαία φωνή! Έτυχε να τον ακούσω να ερμηνεύει το «Everything» της Άννας Βίσση και έπαθα πλάκα!
Το λέει συγκλονιστικά! Είναι ένας εξαιρετικός τραγουδιστής. Άκουσα κάποιους που έλεγαν ότι τους σόκαρε η εμφάνισή του. Εμένα δεν με σόκαρε καθόλου και βρίσκω όλα όσα ειπώθηκαν εντελώς περιττά. Τον Ιούνιο πάντως τραγούδησες και στο Gay Pride της Αθήνας... Ήταν μεγάλη τιμή που με κάλεσαν να εμφανιστώ στο Gay Pride. Δυστυχώς, διαπιστώνω ότι η κοινωνία μας προχωράει δυσάρεστα και δεν αποδέχεται οτιδήποτε είναι διαφορετικό. Εγώ, από μικρό κοριτσάκι όταν ήμουν, όλα τα ομοφυλόφιλα αγόρια ήθελαν να είναι δίπλα μου και το 95 % των φίλων μου είναι gay. Πώς θα αντιδρούσες αν ο γιος σου, σου έλεγε ότι είναι gay; Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα. Και κανένας γονιός δεν πρέπει να έχει πρόβλημα αν το παιδί του είναι gay. Πρέπει να σέβεται τις επιλογές του και να είναι δίπλα του. Αυτά ακριβώς τα λόγια είπα και σε μία φίλη πρόσφατα που είχε έρθει μέσα στο άγχος, επειδή είχε την υποψία ότι το παιδί της είναι ομοφυλόφιλο. Δυστυχώς, οι γονείς με τη συμπεριφορά τους αναγκάζουν τα παιδιά τους να υποκρίνονται έναν άλλο τρόπο ζωής, κάνοντάς τα δυστυχισμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου