ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ. O Αϊρτον Σένα ζει στις καρδιές μας...

"Μια δεδομένη μέρα, σε μια δεδομένη περίσταση, νομίζεις ότι έχεις ένα όριο. Και τότε κυνηγάς αυτό το όριο και το ακουμπάς αυτό το όριο και σκέφτεσαι 'εντάξει, αυτό είναι το όριο'. Και μόλις ακουμπήσεις αυτό το όριο, κάτι συμβαίνει και ξαφνικά πηγαίνεις λιγάκι ακόμα πιο πέρα.
 Με τη δύναμη του μυαλού σου, την αυταπάρνησή σου, το ένστικτό σου και ακόμα την πείρα σου, μπορείς να πετάξεις πολύ ψηλά" - Αϊρτον Σένα Αυτός ήταν ο Αϊρτον Σένα, μέσα από τα δικά του λόγια. Σαν σήμερα, πριν από 19 χρόνια, την Πρωτομαγιά του 1994, ο Θεός αποφάσισε να πάρει κοντά Του έναν από τους πιο πιστούς οπαδούς Του. Εναν εξωπραγματικό οδηγό, έναν εκπληκτικό άνθρωπο. Μοναδικό, με όλη τη σημασία της λέξης. "Ηταν τόσο εντελώς διαφορετικός από κάθε άλλον οδηγό αγώνων, από κάθε άλλο πρόσωπο, που έχω γνωρίσει ποτέ", είπε γι' αυτόν, τέσσερα χρόνια μετά την αποφράδα εκείνη μέρα, ο μεγαλύτερός του αντίπαλος,
 Αλέν Προστ. Μέσα στην πίστα, ο Σένα έμοιαζε με μια ανίκητη μηχανή. Αδίστακτα γρήγορος και ανταγωνιστικός, απόλυτα προσηλωμένος στον στόχο του, μπλεγμένος σε μια ατέρμονη μάχη να ξεπερνάει συνεχώς τον εαυτό του. Γι' αυτό και στα paddock δεν είχε αναπτύξει παρά ελάχιστες πραγματικές φιλίες. Ενας από τους τυχερούς ήταν ο Γκέρχαρντ Μπέγκερ. "Ο Αϊρτον μού έμαθε να τρέχω και εγώ του έμαθα να γελάει", είχε πει κάποτε ο αυστριακός. Εξω από το κόκπιτ ο Σένα έδειχνε μελαγχολικός, έως και αδιάφορος, κάνοντας τα πάντα για να κρύψει την ευαίσθητη και συναισθηματική πλευρά του χαρακτήρα του. Σε μία από τις σπάνιες περιπτώσεις που εμφανίστηκε τρωτός, ήταν σε εκείνο το μοιραίο GP του Σαν Μαρίνο. Στα ελεύθερα της Παρασκευής ήρθε ένα τρομακτικό ατύχημα του Ρούμπενς Μπαρικέλο, ο οποίος γλίτωσε μόνο με κάποιες μελανιές, για να τον συγκλονίσει.
 Ο φόβος στα μάτια του ήταν ίσως για πρώτη φορά ορατός. Το τελειωτικό χτύπημα ήταν ο τραγικός χαμός του Ρόναλντ Ράτσενμπεργκερ μια μέρα αργότερα. Εκλαψε σαν μικρό παιδί. Ισως κάτι μέσα του να του έλεγε "μην τρέξεις, μην τρέξεις". Τελικά αποφάσισε να μπει μέσα στο μονοθέσιο για τον αγώνα της Κυριακής, κρύβοντας μέσα στο κόκπιτ μια σημαία της Αυστρίας, με την οποία σχεδίαζε να πανηγυρίσει αν κέρδιζε, αποτίοντας έτσι φόρο τιμής στον αδικοχαμένο αυστριακό. Αυτό δεν έμελλε να γίνει ποτέ. Γιατί στην στροφή Ταμπουρέλο, άφησε και ο ίδιος την τελευταία του πνοή, μόλις στα 34 του χρόνια...
 Η κληρονομιά που άφησε πίσω του είναι μυθική, σε όλα τα επίπεδα. Μνημονεύεται μέχρι σήμερα και θα συνεχίσει να μνημονεύεται για πολύ καιρό ακόμα. "Οι πλούσιοι δεν μπορούν να ζήσουν σε ένα νησί που περικλείεται από φτώχεια. Ολοι αναπνέουμε τον ίδιο αέρα. Σε όλους πρέπει να δίνεται μία ευκαιρία, τουλάχιστον μία βασική ευκαιρία". Αυτός ήταν ο Αϊρτον Σένα..