Ο ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ - ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΣΕ

Το άρθρο του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Κωνσταντίας - Αμμοχώστου κ. Βασίλειου, αναφορικά με το κοινό εκκλησιολογικό κείμενο της “Διορθόδοξης επιτροπής” του ΠΣΕ, δείχνει με τον πιο σαφή τρόπο γιατί η έξοδος των Ορθοδόξων Εκκλησιών από το ΠΣΕ - Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών (γράφε παγκόσμιο Συμβούλιο των αιρέσεων) - είναι απολύτως επιβεβλημένη.

Καταρχήν ας δούμε ποια εκκλησιολογία παρουσιάζεται στο ΠΣΕ ως Ορθόδοξη. Αυτή που εκπροσωπούν οι Αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες και - κατά την αναφορά του Αγίου Κωνσταντίας και του ΠΣΕ πάντοτε - οι λεγόμενες “Αρχαίες Ανατολικές Εκκλησίες”!!! Τι θα πει “Αρχαίες Ανατολικές Εκκλησίες; Ούτε λίγο ούτε πολύ σημαίνει τους αιρετικούς μονοφυσίτες!!! Αυτές είναι οι "Αρχαίες Ανατολικές Εκκλησίες" κατά τον Αγιο Κωνσταντίας και κατά το ΠΣΕ.!!!

Ολοι γνωρίζαμε - για αιώνες - ότι είχαμε να κάνουμε με τους αιρετικούς Μονοφυσίτες. Αρχίσαμε στη συνέχεια να ακούμε για Μονοφυτίζουσες” “Εκκλησίες”. Ακολούθως ότι είναι “Αντιχαλκηδόνιες”. Μετά ότι είναι “Προχαλκηδόνιες” και τώρα ότι είναι οι “Αρχαίες Ανατολικές Εκκλησίες”. Και ποιος κατανοεί τον όρο εκτός αν έχει ενδιατρίψει στο ζήτημα;

Και το πιο ενδιαφέρον. Ποιος προσκαλείται ως εκπρόσωπος των “Αρχαίων Ανατολικών Εκκλησιών” στη “Διορθόδοξη Επιτροπή” (και ο Θεός να την κάνει!!!) για να καταθέσουν κοινό κείμενο στο ΠΣΕ; Εκπρόσωπος των Αρμενίων - δηλαδή των σκληρών Μονοφυσιτών - οι οποίοι δεν δέχθηκαν ούτε την προδοτική για τους Ορθοδόξους συμφωνία του Σαμπεζύ επειδή δεν την θεώρησαν επαρκώς μονοφυσιτική!!!

Κατά τα άλλα το κοινό κείμενο που θα εκδώσει η “Διορθόδοξη επιτροπή” θα είναι καρπός “διορθόδοξης” συμφωνίας!!!

Οσο για τον ισχυρισμό του Σεβασμιότατου ότι η Εκκλησιολογία βρίσκεται στο επίκεντρο των Διαλόγων ουδεμία ασφαλώς υπάρχει αμφιβολία πλην όμως η Εκκλησιολογία δεν νοείται ποτέ εκτός των όρων της Χριστολογίας άρα εξ ορισμού οι Μονοφυσίτες και οι Ορθόδοξοι δεν μπορούν να εκδώσουν κοινό κείμενο πίστεως για την Εκκλησιολογία.
Οθεν η ανάγκη της εξόδου των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών από το ΠΣΕ, όπως έχουν ήδη κάνει οι Ορθόδοξες Εκκλησίες της Γεωργίας και της Βουλγαρίας, είναι επιτακτική.
Οι Ορθόδοξοι μπορούν να μετέχουν στο ΠΣΕ ΜΟΝΟΝ ως παρατηρητές, όπως κάνει το Βατικανό. Ούτε ως ισότιμα μέλη μπορούν να μετέχουν οι Ορθόδοξες Εκκλησίες, ούτε να εκδίδουν “διορθόδοξα” κοινά κείμενα με τους Μονοφυσίτες ή με τους Προτεστάντες.
Ευχόμαστε η Εκκλησία της Κύπρου να πραγματοποιήσει σύντομα την έξοδο από το συνονθύλευμα αυτό των αιρέσεων στο οποίο μετέχει ως ισότιμο μέλος - ως μη όφειλε - από την σύστασή του.

Και ένας τελευταίος λόγος για τον Σεβασμιότατο Κωνσταντίας. Ο Σεβασμιότατος Κωνσταντίας κ. Βασίλειος μου είναι ιδιαίτερα αγαπητό πρόσωπο. Είμαστε συμφοιτητές στο πανεπιστήμιο και κέρδισε - όπως όλων των συμφοιτητών μου - τη βαθύτατη μου εκτίμησή εξαιτίας του εξαίρετου χαρακτήρα του. Είναι άνθρωπος με μυαλό, με θεολογικές γνώσεις όχι τυχούσες και πάνω από όλα άνθρωπος. Φύσει ταπεινός, σεμνός, ευγενής, ανεπιτήδευτος, καταδεκτικός προς όλους, αδιάβλητου ήθους κερδίζει τους συνανθρώπους και τους συνεργάτες του με το υψηλό ήθος που τον διακρίνει.

Γι’ αυτό λυπάμαι ιδιαίτερα επειδή είμαι αναγκασμένος τακτικά να του ασκώ δριμεία κριτική επειδή - ως μη όφειλε - ανήκει στη γνωστή ολιγομελή ομάδα του Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη (Ζηζιούλα) του αρχιτέκτονα των οικουμενιστικών σχεδιασμών του Φαναρίου. Η παρουσία του και στο ΠΣΕ και στο διάλογο με τους Παπικούς πάνυ ή καλώς αξιολογείται επειδή στοιχείται πάντοτε με τις θέσεις των Οικουμενιστών.

Οχι ότι ο Σεβασμιότατος ήταν πάντοτε έτσι! Αντίθετα! Οταν ήρθε στην Αθήνα να σπουδάσει ήταν πολύ παραδοσιακός κληρικός. Δυστυχώς, όμως, έπεσε στα νύχια του οικουμενιστή και νεωτεριστή καθηγητή Νησιώτη - που ορισμένοι τον προβάλλουν ως θεολόγο που βοήθησε την ορθόδοξη θεολογία να ξεφύγει από τη Βαβυλώνιο της αιχμαλωσία!!! - και ο οποίος τον έστειλε ως υπότροφο στο Σαμπεζύ, όπου και τον παρέλαβε ο ανεκδιήγητος Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως Δαμασκηνός με αποτέλεσμα τη σημερινή του στάση στα θέματα των διαλόγων.

Ο αείμνηστος Πατριάρχης Δημήτριος, ο Σεβασμιότατος Κωνσταντίας, ο κ. Σημάτης και ευάριθμοι άλλοι ανήκουν στους ανθρώπους που σε θλίβει όταν - εκ των πραγμάτων - αναγκάζεσαι να τους ασκήσεις κριτική επειδή σου προκαλούν σεβασμό εξαιτίας του εύηθες της προσωπικότητάς τους. Δυστυχώς οι επιλογές τους δεν μας αφήνουν κανένα περιθώριο παρά να να επαναλάβουμε το “φίλος μεν Πλάτων φιλτάτη δε αλήθεια”.

Του Παναγιώτη Τελεβάντου