Τα όσα γράφει ο Αντ. Ζαμπέλης ο οποίος επιστρέφει στη θέση του στην Τράπεζα, αφού δεν ανανεώνεται πλέον η θητεία του στην Εκκλησία, αναδεικνύουν ένα ομιχλώδες παρασκήνιο, στους κόλπους της Εκκλησίας.
Είναι χαρακτηριστικό το «ευχαριστήριο» προς τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο με το οποίο κλείνει την επιστολή του. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι θα τον θυμάται όπως ήταν ως μητροπολίτης Θηβών. «Τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών κ Πάσης Ελλάδος κ.κ Ιερώνυμον", λέει ο Αντ. Ζαμπέλης «τον αγαπώ, τον τιμώ και θα τον θυμάμαι πάντοτε όπως τον γνώρισα τα τελευταία δεκατέσσαρα έτη προ της αναρριχήσεως Του στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο και αυτό δεν αλλάζει με οτιδήποτε ήθελε συμβεί».
Επίσης είναι χαρακτηριστικά και τα όσα γράφει για τον πρόεδρο των Οικονομικών Υπηρεσιών, μητροπολίτη Ιωαννίνων Θεόκλητο, μαζί με τον οποίο χάραξαν μια «σφικτή» και χωρίς σπατάλες διαχείριση των εκκλησιαστικών εσόδων : «Στάθηκε πατέρας, σύμβουλος, προστάτης, αδελφός αλλά πάνω απ’ όλα ανιδιοτελής και ακάματος εργάτης της Εκκλησίας του Χριστού που ως ιερωμένος Της, την υπηρετεί με τον ίδιο ζήλο πάνω από πενήντα έτη εκ των οποίων τριακονταπέντε ως Αρχιερεύς. Ιεράρχες του βεληνεκούς του κ.κ. Θεοκλήτου σπάνια συναντά κάποιος όχι μόνο στην Ελλαδική Εκκλησία αλλά και σ’ ολόκληρη την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία. Η βαθειά του γνώση τόσον της θεολογίας όσο και της οικονομολογίας συνυφασμένη με την άδολη αγάπη του για τον Χριστό και τον Άνθρωπο τον καθιστούν ένα πραγματικό κόσμημα της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος αλλά και της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Άνδρας υπερήφανος, αγέρωχος, με σπάνια ευθυκρισία και ευθύτητα λόγων και έργων». Όσο για το έργο της τελευταίας τριετίας ο Α. Ζαμπέλης επισημαίνει:
«Την τελευταίαν τριετίαν λοιπόν, πραγματοποιήθηκε ένα σημαντικό και πολυποίκιλο έργο εις την Ε.Κ.Υ.Ο . Το έργο αυτό κυρίως επικεντρώθηκε στην δημιουργία κατάλληλων υποδομών ούτως ώστε η Υπηρεσία να γίνει αντάξια του έργου που έχει να επιτελέσει. Δυστυχώς την τελευταίαν τριακονταπενταετία η αξιοποίησις της εκκλησιαστικής περιουσίας πραγματοποιήθηκε με πάρα πολύ βραδείς ρυθμούς. Από το μεγαλόπνοο σχέδιον του Ιερωνύμου Α’ για την αξιοποίησιν της εκκλησιαστικής περιουσίας το οποίον διεκόπη το 1974 έως και σήμερον πολύ λίγα πράγματα έγιναν διά την αξιοποίησιν αυτής της πράγματι σεβαστής περιουσίας. Αυτό το αδιαμφισβήτητο γεγονός κατά μεγάλο ποσοστό είναι απολύτως δικαιολογημένο. Για να μπορέσει ν’ αξιοποιηθεί μία μεγάλη ακίνητος περιουσία θα πρέπει να υπάρχει κατ’ αρχάς ένας γνώστης των θεμάτων αξιοποιήσεως ακινήτου περιουσίας ως επικεφαλής της Υπηρεσίας. Αυτό για διαφόρους λόγους, κυρίως όμως διότι η Εκκλησία της Ελλάδος δεν επιθυμούσε να ανταμείψει ένα τέτοιο στέλεχος, δεν έγινε εφικτό την τελευταία τριακονταπενταετία».
www.zougla.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου