ΚΟΣΜΟΣ. Βρήκαν θησαυρό της χαμένης Ατλαντίδας; ΙΤΑΛΟΙ ΔΥΤΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ 39 ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΡΑΒΔΟΥΣ ΣΕ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΣΤΗ ΣΙΚΕΛΙΑ!...

Eνώπιον μιας σπουδαίας αρχαιολογικής ανακάλυψης βρίσκονται οι Ιταλοί επιστήμονες που εντόπισαν 39 ράβδους μετάλλου σε αρχαιοελληνικό ναυάγιο κοντά στις ακτές της Σικελίας. Πρόκειται για χυτό ορείχαλκο, το πιο θρυλικό πολύτιμο μέταλλο, για το οποίο υπάρχουν αναφορές στον Πλάτωνα, ο οποίος το συνέδεσε με το μυθικό νησί της Ατλαντίδας. Θεωρείται μάλιστα το δεύτερο πιο ακριβό μέταλλο μετά τον χρυσό.
 Όταν ανακαλύφθηκαν οι ράβδοι, εξετάστηκαν με τη χρήση ακτίνων Χ και βρέθηκε πως το μέταλλο αποτελείται κατά 75-80% από χαλκό, 15-20% από ψευδάργυρο
Πρόσφατα ομάδα δυτών δήλωσε πως βρήκε τις ράβδους ορείχαλκου σε ένα ναυάγιο του 6ου π.Χ. αιώνα στον βυθό της Σικελίας. Το πλοίο, ηλικίας 2.600 ετών, ταξίδευε από την Ελλάδα ή τη Μικρά Ασία και μετέφερε ορείχαλκο στην αρχαία ελληνική αποικία Γέλα της νότιας Σικελίας, όταν έπεσε σε καταιγίδα και βυθίστηκε περίπου 300 μέτρα έξω από το λιμάνι. «Δεν έχουμε ξαναβρεί τίποτα παρόμοιο» δήλωσε ο αρχαιολόγος και καθηγητής Σεμπαστιάνο Τούζα από τη Σικελία.
«Γνωρίζαμε για την ύπαρξη του ορείχαλκου από τα αρχαία κείμενα και ορισμένα διακοσμητικά αντικείμενα». Εξάλλου, στον «Κριτία» του Πλάτωνα περιγράφεται ως μέταλλο που εξορυσσόταν μόνο στην Ατλαντίδα και το είχαν χρησιμοποιήσει μεταξύ άλλων για να ντύσουν τον ναό του Ποσειδώνα.
 Πιο συγκεκριμένα, ο Πλάτωνας είχε γράψει ότι οι τρεις εξωτερικοί τοίχοι του Ναού του Ποσειδώνα και της Κλειτούς στην Ατλαντίδα ήταν επενδυμένοι ο ένας με μπρούντζο, ο άλλος με κασσίτερο και ο τρίτος, ο οποίος κάλυπτε το σύνολο της ακρόπολης, έλαμπε με το κόκκινο φως του ορειχάλκου. Οι ειδικοί σήμερα έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο θρυλικός ορείχαλκος της Ατλαντίδας αποτελούσε ένα κράμα χαλκού με ψευδάργυρο. Όταν ανακαλύφθηκαν οι ράβδοι, εξετάστηκαν με τη χρήση ακτίνων Χ και βρέθηκε πως το μέταλλο αποτελείται κατά 75-80% από χαλκό, 15-20% από ψευδάργυρο, ενώ περιέχει επίσης ίχνη νικελίου, μολύβδου και σιδήρου. Η Ατλαντίδα (στα Αρχαία Ελληνικά: Ἀτλαντὶς νῆσος) είναι μυθικό νησί που πρωτοαναφέρθηκε στους διαλόγους του Πλάτωνα «Τίμαιος»
 και «Κριτίας» Στην περιγραφή του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα, που βρίσκεται «πέρα από τις Ηράκλειες στήλες», ήταν μια ναυτική δύναμη που είχε κατακτήσει πολλά μέρη της δυτικής Ευρώπης και της Λυβικής, περίπου 9.000 χρόνια πριν τον Σόλωνα (δηλαδή κατά το 9560 π.Χ.). Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να εισβάλει στην Αθήνα, η Ατλαντίδα βυθίστηκε μυστηριωδώς στο πέλαγος «σε μια μόνο ημέρα και νύχτα ατυχίας».
 Η Ατλαντίδα (στα Αρχαία Ελληνικά: Ἀτλαντὶς νῆσος) είναι μυθικό νησί που πρωτοαναφέρθηκε στους διαλόγους του Πλάτωνα «Τίμαιος» [1] και «Κριτίας» Στην περιγραφή του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα, που βρίσκεται «πέρα από τις Ηράκλειες στήλες», ήταν μια ναυτική δύναμη που είχε κατακτήσει πολλά μέρη της δυτικής Ευρώπης και της Λυβικής, περίπου 9.000 χρόνια πριν τον Σόλωνα (δηλαδή κατά το 9560 π.Χ.). Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να εισβάλει στην Αθήνα, η Ατλαντίδα βυθίστηκε μυστηριωδώς στο πέλαγος «σε μια μόνο ημέρα και νύχτα ατυχίας».